In 1998 doet Jarno Boesveld mee aan een prijsvraag in een motorblad. De hoofdprijs is racen op een beschikbaar gestelde motor in een officiële wedstrijd. Hij wint de prijs én de wedstrijd en dat terwijl hij nog nooit een racemotor onder zijn kont heeft gehad! Zijn vriend Gijs Joling ziet het allemaal gebeuren en vindt dat zoveel talent een kans moet krijgen. Maar ja, racen is een dure sport en geld is er niet. Sponsoren zoeken is lastig en loterijen en dergelijke leveren niet genoeg op. Hij overlegt met zijn vader, Ben Joling, die net als hij de motorsport een warm hart toedraagt. Samen stellen ze dat er toch een manier moet zijn te bedenken, die én leuk is én veel geld oplevert. Het idee om een benefietconcert te geven is geboren.

‘Paradise by the dashboardlight’ riep in 1979 alleen maar vragen op. Als Meatloaf decennia later op de bühne staat in Lichtenvoorde, zijn de antwoorden bij het publiek bekend. De liefdes van toen zijn in het gunstigste geval echtgenoten van nu. Vaker zijn het verloren en vergeten romances uit een ander leven. Wat rest is de smaak van de herinnering die, hoe zoet of bitter ook, zeven minuten lang komt bovendrijven. Tienduizenden rockers, uit alle hoeken van het land, reizen in 2002 voor het eerst af naar de Besselinkschans voor hun eigen sentimental journey. Weten ze inmiddels wat liefde is als Lou Gramm (zanger van Foreigner) de wereldhit ‘I wanna know what love is’ ten gehore brengt? Of zingen ze nog steeds uit volle borst: “In my life there’s been heartache and pain?” Voor de ene bezoeker is het ‘een flashback naar het verleden’, de ander voelt zich ‘weer even zestien’. Iedereen vindt hier iets van zichzelf terug. Soms is het een jeugddroom, die met terugwerkende kracht wordt waargemaakt, als de rockheld uit je tienerjaren in de 21ste eeuw alsnog die handtekening zet op de grijsgedraaide langspeelplaat uit 1975. Het gebeurt hier!

In 2002 wordt de eerste Art Factory gepresenteerd. Een Kunstbende-achtige happening, georganiseerd door het jongerenwerk in Groenlo en Eibergen. Het doel van deze ‘kunstbende’ is om jongeren meer te betrekken bij kunst en cultuur. The Art Factory is een soort klein open kunstpodium voor jongeren van 11 tot en met 23 jaar, die op alle mogelijke manieren hun kunsten kunnen tentoonstellen aan het publiek: muziek, dans, beeldend, enzovoort. Daarnaast worden er ook demonstraties verzorgd door volwassenen. Marco te Nijenhuis, destijds parttime jongerenwerker in Groenlo, is samen met stagiaires en de jongerenraad Pridee uit Groenlo organisator van het kunstfestijn.

"Eigenlijk moest de naam het Elzer festival zijn, want de speeltuin die aan het festivalterrein grenst heet De Els en niet De Bleek. Dat was al de eerste misser" lacht Joop Tenten bijna 30 jaar later. Zondag 9 juli 1978 vindt op het gemeentelijke terrein aan de Oude Aaltenseweg het Bleekerfestival plaats. Joop Tenten is cafébaas van ’t Slöfke, tegenwoordig café De Zaak. Samen met stamgast René Niënhuis, vriend Dick Bouwmeester en popkenner Hans Bennink wil hij een serieuze concurrent voor het Lochem popfestival opzetten. In Lichtenvoorde moet dat lukken is het idee. In eerste instantie alleen maar voorspoed. Burgemeester Jacques Groffen is enthousiast. Het terrein is mooi, ligt in het dorp aan een kruispunt en er moet stroom te halen zijn bij de huizen in de omgeving.

Een muziekevenement dat iedere laatste vrijdag voor de bouwvakvakantie op de markt in Lichtenvoorde sinds 2004 georganiseerd wordt door de gezamenlijke horeca op de markt. 

In 1999 besluiten enkele gelijkgezinden uit de toenmalige gemeentes Groenlo en Lichtenvoorde de handen ineen te slaan om een groots ‘feest der verbroedering’ te organiseren tussen beide plaatsen, die al een eeuwenlange rivaliteit onderhouden met elkaar. Tijdens dit gebeuren dient de nadruk te worden gelegd op datgene wat elkaar zo verbindt: muziek, humor, gezelligheid en gemoedelijkheid. De organisatie treedt op onder de naam Stichting Burenplicht, bestaande uit voorzitter William Jansen (Groenlo), penningmeester Jan Doppen (Lichtenvoorde), secretaris Henri Walterbos (Groenlo) en de leden Walter Niënhuis (Lichtenvoorde), Joeri Analbers (Groenlo) en Wim Wiggers (Lichtenvoorde).

Op 2-2-2002 zitten Maurice Rietberg, Norbert Doppen, Arno Boschker, Coen Hubers, Thijs Piek en Martijn van Beckhoven bij elkaar bij Tapperij Van Ooijen om naar de huwelijksplechtigheden te kijken van Willem Alexander en Maxima. Onder het genot van oranje tompouces en Oranjebitter concluderen ze dat er wel heel erg weinig te doen is in Lichtenvoorde op Koninginnedag. Zelf wat organiseren op 30 april dus. Samen met Peter Elferink, krijgt het organiserend gezelschap een naam: Comité Orange Lichtenvoorde, kortweg COL. Manus van Ooijen wordt er bij geroepen en de eerste plannen worden gesmeed.

Wat begint als een manier om de kas van wijkvereniging Hooiland te vullen, groeit uit tot een serie grote popconcerten met nationale en internationale sterren. Duizenden muziekliefhebbers trekken in de jaren ’80 naar Lichtenvoorde. Hoe een Duitser een stichting aan de rand van de afgrond brengt en hoe een groep Belgische jongens haar er later weer uittrekt. Ben Wopereis en Bas de Vette, twee van de hoofdrolspelers uit die tijd, halen herinneringen op. “We vreesden wel een beetje voor ons eigen huis!”

Bekend bij velen, maar geen cent te makken. Het bijzondere van de landelijk bekende volleybalvereniging Longa ’59 is dat de club al sinds het midden van de jaren zeventig behoorlijk succesvol is, maar tegelijkertijd is de kas meestal leeg. Zo bloeit de club rond 1980 ook, speelt het eerste damesteam op topniveau en stijgt het aantal jeugdleden. Gijs Eijsink, op dat moment een soort van algemeen manager, blaast de Longa Activiteiten Commissie afgekort LAC, nieuw leven in met als doel de kas te spekken met bingo’s, loterijen en zelfs een fancy-fair waarbij Jan Akkerman en De Gigantjes in de Hamalandhal komen optreden. Met wisselend financieel succes. Het idee om eens een grote klapper te maken met een groot popconcert laat hem niet los. In maart ’86 wordt de grote stap gemaakt. Normaal komt voor de première van de ‘veldtocht’ naar de Hamalandhal. De gezellige activiteitencommissie wordt daarvoor eerst omgedoopt in de Stichting Volleybal Promotie ofwel SVP Longa ’59 met het oog op financiële risico’s en aansprakelijkheid.

Eind jaren ‘90 vindt William Jansen uit Groenlo dat er tijdens de kerstdagen maar eens een popfestival georganiseerd moet worden. Reden is dat er tijdens de kerstdagen in Groenlo volop vertier bestaat voor het vaste, jongere discopubliek, maar er echter niks te doen is voor de oudere jeugd.

De Brasserie in Groenlo is begin tachtiger jaren de enige kroeg in Groenlo waar latent poptalent zich muzikaal kan tonen aan den volke. Nergens wordt gepopt. In City en De Pauw wordt gedansorkest en dat is het dan wel in Grolle. De band Riggel repeteert in die tijd in De Zaaihuve en na café Pot wordt De Brasserie de ‘after rehearsal kroeg’. Na iedere zaterdagmiddag repeteren borrelen hier niet alleen de bandleden, maar ook de ideeën over muziek. Zo ontstaat het idee om een geregisseerde jamsessie te houden.

“We gaan op Nieuwjaarsdag optreden in De Koppelpaarden want verder is er niets te doen in Lichtenvoorde” zegt KGB-zanger Joop Tenten in 1992. De daad wordt bij het woord gevoegd! Er worden posters gemaakt en kaartjes gedrukt en de zaal wordt gezellig versierd door de hele band met aanhang. Op 1 januari ’93 gaat voor een totaal uitverkochte zaal met 600 man de allereerste KGB Nieuwjaarsparty van start. Als trekkers staan de nog vrijwel onbekende Ernst Daniël Smidt, de Aaltense countrydiva Sandra Vanreys en de helaas veel te vroeg overleden Bennie Wopereis alias ‘Boers’ op het affiche. Alle artiesten worden live begeleid door de KGB.

Als opstap naar het Keifestival stelt het bestuur een muzikale wedstrijd in. Via een oproep in de regionale weekbladen wordt beginnende bandjes gevraagd om zich in te schrijven. De winnaar van de wedstrijd wordt beloond met een geldprijs en een optreden op het jaarlijkse Keifestival. Maar liefst 150 aanmeldingen komen binnen! De eerste editie van Kleintje Kei vindt plaats in een aantal horecagelegenheden in Lichtenvoorde. Onder het oog en oor van vakkundige juryleden strijden twaalf bandjes om een plaats in de finale. Vier daarvan dringen door tot de finale. Bendover wint en opent het Keifestival 2003 met een spetterend optreden.

Kleintje koepel is het prille initiatief van ‘Fiscuzz’ en ‘t Witte Paard’ in Zieuwent. Het is een cliché, maar zulke ideeën worden nou eenmaal in de kroeg met een paar biertjes op geboren en dat geldt dus ook voor Kleintje Koepel. Enkele heren van Fiscuzz zitten weer eens aan de bar van ’t Witte Paard en vinden het, net als de eigenaar, jammer dat er zo weinig gebeurt in de muziekkoepel. “Dan organiseren wij toch wat”, wordt geopperd.

In juni 2006 staan er op het voormalig rugbyveld in Lichtenvoorde ruim 20 bands en acts. Variërend van theatersportgroep Sterke Bak, die ook voortkomt uit het jongerenwerk, tot bands als Groover, Orange Sunshine, The Bloody Honkies en Soulnerve. Het gehele programma ziet er als volgt uit: Muziek: Orange Sunshine, The Equalizers, The Bloody Honkies, Sharp End, Wax Flowers, Easy, Steel Nurse, QQ47, Seanpenn, Elister, Groover, Slagmoals, Soulnerve. Overige acts: B-Art (cabaret), Sharon Simon (cabaret), Sterke Bak (theatersport), Percussie Jam (jamsessie) en een mobiele halfpipe. Een bijzondere vermelding verdient de band Steel Nurse. Deze 17-koppige formatie bestaat uit zowel muzikanten met een lichamelijke beperking als muzikanten zonder beperking. Met speciaal voor hen ontwikkelde instrumenten worden vele bekende covers gespeeld. Het publiek en alle vrijwilligers zijn zeer enthousiast over het verloop van dit festival en meteen na de eerste editie wordt dan ook besloten door te gaan.

Martijn Verhoeven, Rik Oude Wesselink, Frank Wensing en Thijs Oolthuis richten in 2002 de Stichting 12inchevents op. De stichting heeft als doelstelling ‘het bevorderen van de muziekcultuur en het bieden van een podium voor het ten gehore brengen van die muziek, alsmede het organiseren van activiteiten om die muziek heen’. Hieruit ontstaat het LAL Festival: Lichtenvoorde Achterhoek Live.

Begin jaren ’90 vatten twee vrienden het plan op om iets te gaan organiseren op Koninginnedag, er moet maar eens wat meer gebeuren in Groenlo. Imre Berki en Dick Grooten krijgen het idee om een popfestival te gaan organiseren. Ze verzinnen de naam Lolliepop, een herkenbare en opvallende naam voor een festival. Het doel is om op Koninginnedag in Groenlo meer leven in brouwerij te brengen en tegelijkertijd meer optreedmogelijkheden te creëren voor bestaande dan wel beginnende bands. Enthousiast worden er plannen gesmeed. Met deze plannen gaan de heren naar de gemeente en politie. Beide instanties blijken geen bezwaren te hebben. Als de organisatie zich aan een aantal voorwaarden houdt, krijgt ze toestemming om het festival te organiseren. En zo vindt op Koninginnedag 1993 de eerste editie van Lolliepop plaats, in en om de muziekkoepel op de Malibaan.

‘Beat en blues op het voetbalveld. The Cats uit Volendam en Bobby’s Children uit Den Haag, de coming-bluesgroup van Nederland, voor het eerst samen optredend in een non-stop-programma. In de tent bij het Longa-terrein. Entree: vijf gulden.’ Zo staat het vermeld in de jubileumadvertentie in de Elna van 26 juni 1970.

Eind 2003 ontstaat tijdens de pauze het idee om MarianumPop te beginnen. Sander Esselink en Rob Steuber, beiden werkzaam aan scholengemeenschap Marianum, zitten aan de koffie en al pratend ontstaat het idee om iets te gaan organiseren voor de leerlingen van Marianum die in een bandje spelen. Na enig overleg blijkt dat het idee daadwerkelijk gestalte kan gaan krijgen. Er zijn namelijk véél leerlingen die muziek maken en in een bandje spelen.

Eigenaar Edwin Bomers van Marveld Recreatie in Groenlo besluit eind jaren ‘90 een tennishal te bouwen. De hal dient echter ook geschikt te zijn voor popconcerten. En zo geschiedt. Eenmaal per najaar wordt de tennishal omgetoverd tot een grote poptempel. Organisator/programmeur is Rob Pijnappel, hoofd horecazaken Marveld Recreatie. Elk jaar programmeert men een grote live-act, met in het voorprogramma ruimte voor regionale en lokale bands.

Het is 1991 en de kerk in Mariënvelde is toe aan een grondige restauratie. Het kerkbestuur roept alle verenigingen die het dorp rijk is op, om op een of andere manier geld in te zamelen. De motorclub Mariënvelde, de MCM, wil zich van haar goede kant laten zien, want dat is een kant waaraan velen uit het dorp twijfelen. Men organiseert een motorweekend met afsluitend op zondag een autocross en een crazy-cross. Voor het motorweekend wordt een aantal bevriende clubs uitgenodigd voor een weekend toeren, ouwehoeren en bier drinken. Massaal wordt er gehoor gegeven aan de uitnodiging en ook de zondag met de auto- en crazy-cross wordt door duizenden mensen bezocht.

Midden jaren dertig van de twintigste eeuw wordt er door de Leo- en Burgerharmonie bij de gemeente Groenlo op aangedrongen een muziektent te bouwen. De voornaamste reden hiervoor is het geven van openluchtconcerten op een vaste locatie. Burgemeester Th. J.A. Kraakman wil hier echter niets van weten. Maar ondanks deze afwijzing van de burgemeester neemt de gemeente Groenlo contact op met de gemeente Winterswijk, omdat daar reeds vergevorderde plannen bestaan om een muziektent te bouwen vanuit het werkverschaffingsfonds. Dit houdt in, dat het werkobject door jeugdige werkloze bouwvakkers zal worden gebouwd. De gemeente Groenlo heeft hier ook wel oren naar en stuurt begin maart 1937 een verzoek voor subsidie naar de Rijksinspectie voor de Werkverschaffing in Zwolle.

Muziek speelt al jaren een grote rol in Zieuwent. Vele verenigingen binnen het dorp geven door muziek hun invulling aan cultuur en ontspanning. Zo ook de Harmonie Zieuwent/Mariënvelde. In augustus 1929 wordt de vereniging opgericht en zij groeit uit tot een actief orkest met meer dan 60 leden. De vereniging staat altijd open voor nieuwe uitdagingen en gaat die ook aan. Een hoogtepunt is het 75 jarig jubileumconcert: “The Night of Zöwent”.

Orpheus ontstaat, zoals zo vele initiatieven in de muziekwereld, achter een glas bier. Het is september 2001, de kermissen zijn voorbij, de dagen worden allengs korter en drinkebroeders Bram Peters, Toon Molleman en Pieter Holkenborg voorzien alweer een winter van vele zaterdagen naar De Radstake. Dit moet veranderen: de komende winter moet een popavond georganiseerd worden; bands uit de buurt op het podium bij Bongers. Een datum wordt geprikt en er wordt gezocht naar betaalbare bands. Aangezien Bram ook de boekingen van P.U.R! regelt, ligt de keuze voor deze band natuurlijk voor de hand.

Kultuurkuur beleeft in 2009 zijn laatste editie. Het festival wordt te groot en Jongerenopbouwwerk Lichtenvoorde/Groenlo kan de kosten niet meer dragen. De organisatie, die bestaat uit een groep enthousiaste jongeren, wordt aangespoord op eigen krachten verder te gaan met het organiseren van evenementen. Dyon Temming, Talie Wijlens en Roel Stoltenborg richten een eigen stichting op. Stichting DIDK staat voor stichting ‘Dol in de Kop’, maar naar de buitenwereld wordt Stichting ‘Dit is dan Kunst’ gecommuniceerd om toch enigszins professioneel over te komen. Er wordt een nieuwe groep enthousiaste vrijwilligers aangetrokken en in 2010 word het Over De Top Festival geboren.

Paaspop Zieuwent staat in de startblokken. Het testen van de geluidsinstallatie hoort daar bij. Het dreunt door Zieuwent. Tot zeven uur ’s avonds. Dan wordt het soundchecken resoluut het zwijgen opgelegd. De traditionele paaswake begint om half acht in de Sint Werenfrieduskerk. Tot de dienst is afgelopen moet het rustig zijn in het dorp. De kerkgangers mogen niet gestoord worden, zo luidt de afspraak die al stamt uit 1980, het geboortejaar van Paaspop. De eerste band begint in dat jaar te vroeg met haar optreden. De te fanatieke drummer is tot in de kerk te horen. Parochianen boos en een getergde pastoor roept de organisatoren van Paaspop op het matje. Toenmalig voorzitter Toon Waalderbos praat de problemen uit en maakt duidelijk dat dit eenmalig is geweest. In het vervolg zwijgen de popgroepen tijdens de paaswake tot deze is afgelopen. Meteen wordt ook de afspraak gemaakt dat op de avond van paaszondag de traditionele tocht van harmonie en schutterij naar het paasvuur en het ontsteken van de boeskenmiete niet gestoord zullen worden door muziek uit de paaspoptent. De eerste groep zal pas beginnen te spelen als het paasvuur is ontstoken.

Vriendengroep De Peppels is geïnspireerd door het Stadsgrachtenfestival in Harreveld. Ook zij moeten maar eens een muziekfestival organiseren, willen ze hun vakantie naar Salou in 2005 kunnen betalen. Op zaterdag 15 januari is de eerste editie dan daar. De bands Blinded, Blazt, F.F.E. en Lebber zorgen voor een succesvol festival: 350 bezoekers op de eerste editie is prima. De vakantie in Salou wordt vergeten want een herhaling kan natuurlijk niet uitblijven. Het jaar daarop wordt er groter uitgepakt.

Punkpop ontstaat in 2004 door een groep vrienden die veel punkrockshows bezoeken. Omdat er in Lichtenvoorde vrijwel niks te doen is voor de punkrockliefhebbers, ligt het voor de hand om zelf iets te gaan organiseren. Aangezien een van de ouders een zaal heeft is de keuze snel gemaakt waar Punkpop zal worden gehouden, namelijk bij Café Hogenkamp. Op de eerste editie spelen twee bands: QQ47 en Last Warning en er komen zo’n 125 mensen op af.

Het is Kerstmis 1978 als ik word benaderd door Theo te Brinke. Die loopt al een tijdje rond met het idee om een reünie voor oud-Lichtenvoordse popgroepen, helpers en managers te organiseren. Volgens Theo is er wel belangstelling voor zoiets onder de popmuzikanten. Hij ziet echter geen mogelijkheid om dit in z’n eentje te organiseren, vandaar het verzoek aan mij om hem hier bij te helpen. Volgens Theo hebben wij (de Groepengroep) de ervaring en de middelen om een reünie te organiseren. Ik leg dit voor aan de overige leden van de Groepengroep, Roland Bonsen, André te Molder, Ferdinand Hulshof, Gerard Hillen, Guido Wolters en Eric Doppen en die zien het wel zitten.

Eens in het jaar, zo rond februari, wordt in Zieuwent de ‘Slag om Paaspop’ gehouden. ‘De Slag’ is een bandjeswedstrijd, waarin vijf bands strijden om de hoofdprijs: openingsact op de zaterdag van het Paaspopfestival, dat enkele maanden later plaatsvindt. De winnaar van de muzikale strijd wordt bepaald door een vakjury. Deze jury wordt samengesteld uit mensen uit de regio, wier leven goeddeels in het teken van de (pop)muziek staat. Zo hebben in het verleden al diverse muzikanten, popjournalisten en festivalorganisatoren gejureerd. Als kleine broertje van het Paaspopfestival biedt de Slag om Paaspop een podium voor beginnende bands. De doelstelling is om regionale bands te programmeren, die een eigen oeuvre ten gehore brengen.

Anders dan de naam doet vermoeden, vindt dit jaarlijks terugkerend Harrevelds festijn plaats in juli rond de kerk. Op het kerkplein onder de verlichte kerktoren wordt in de muziekkoepel opgetreden door drie bands en een dj. Het lukt de organisatie elk jaar één band met Harreveldse bezetting te laten optreden.

Stone Valley is een stichting ter promotie van country and roots music. Lichtenvoordenaar Carel van Melis heeft al van jongs af aan bovengemiddelde interesse voor de Amerikaanse rootsmuziekstijlen als country, folk, cajun en bluegrass. Als hij door zware rugklachten arbeidsongeschikt wordt, krijgt hij de handen vrij voor deze passie. De countryclub Stonevalley wordt opgericht en krijgt hotel ’t Zwaantje als thuishonk. In de zalen worden jaarlijks vijf tot acht concertavonden voor gelijkgestemde liefhebbers georganiseerd.

Als voorprogramma van de Grand Prix 125 cc in de Besselinkschans. Om de crossbezoekers en muziekliefhebbers te plezieren wordt het idyllische kerkdorp Vragender op de vrijdag en zaterdag omgedoopt tot Stonehill-city. De kroegen op de bult worden omgebouwd tot saloons en de kapper heet opeens barbier. Rodeostieren en bier uit de fles, hoefijzerwerpen en een slungelige pianist met het opschrift ‘Don’t shoot the pianoplayer’ versterken het Wilde Westen gevoel.

”Het idee voor een dergelijk festival is geboren in 1973, als ik met mijn vriendengroep bestaande uit Cor van der Linden, Gerdy Hulshof, Riet Servaas en Ben Klumperink, al verschillende popfestivals als Kralingenpop en Jazz-Bilzen (België) heb bezocht. Zo iets willen we in Lichtenvoorde ook organiseren. Plannen worden gemaakt, locaties bekeken, zoals ondermeer de ijsbaan aan de Esstraat, het sportveld achter de Switte en het grasveld aan de Oude Aaltenseweg. We stappen met onze plannen naar de gemeente. Die verwijst ons door naar de Stichting Socuwel. De beroepskracht Theo van de Boogaard ontvangt ons met open armen. Hij is juist bezig het jongerenwerk nieuw leven in te blazen en ziet ons werkende jongeren als een aanwinst voor zijn jongerenwerkgroep, die op dat moment hoofdzakelijk uit studerende jongeren bestaat.

”De Zomermarkt in Lichtenvoorde staat bekend als een zomers evenement, dat overdag bol staat van spetterende activiteiten en dat elke avond met een groot muzikaal feest midden op de markt wordt afgesloten.

Alles zien wat er tijdens de Zwarte Cross gebeurt is absoluut onmogelijk. Maar met alle races, stunts en optredens op het gigantische terrein van De Schans is dat ook niet zo vreemd. Terwijl rechts van je een stuntteam met motoren spectaculaire capriolen laat zien op de springschans, staat bij de start een grote groep motoren te ronken. Klaar voor de start. Zondagmiddag om half vier staan alle camera's op scherp voor de rijders in de BN-ers klasse. Voorop staan EO-presentator Arie Boomsma, 3FM-dj Wouter van der Goes (verkleed als acrobaat Adriaan), de Jovinks Gijs Jolink en Hendrik-Jan Lovink natuurlijk en helemaal achteraan staat Bennie Jolink klaar. Rustig maakt hij nog een praatje met een tv-journalist. Vier rondes later heeft Boomsma de overwinning binnen en worden de BN-ers onder luid gejuich uitgezwaaid.