Nadat de band K-4 er in 2004 een punt achter zet, kunnen drie van de vier bandleden het niet laten muziek te blijven maken. Niek Giesen wordt erbij gevraagd als nieuwe gitarist. Doordat deze nieuwe bezetting wordt gevraagd voor een optreden op het Grolse Bokbierfestival is de naam gewijzigd in De Bokkies.

Als ze zo samen zijn, voelt het niet meer alsof ze De Gracht zijn. Wat overgebleven is na al die jaren samen on tour, is een diepe vriendschap. Vooral tussen de mannen van het eerste uur: Tim Ebbers, Onno Zijdel, William Jansen, Ernesto Oosthuizen en Dirk Grooten. Vrienden met een passie voor muziek, de één nog meer dan de ander. Ooit streefden ze dezelfde doelen na, ze wilden doorbreken bij het grote publiek en het leven van een muzikant leiden. Het kwam er niet van. Sommige van hen zijn nu vader, werken en spelen covers in kroegen, anderen zoeken nog steeds een serieuze weg in de muziek. Ze hebben een intense band die altijd blijft en wordt gesterkt door vele mooie herinneringen. En ze laten een lading nummers na die nog steeds in de hoofden van de oude fans worden gedraaid. Op bijzondere avonden, bij de kerstboom of tijdens een jaarwisseling, draaien de muzikanten de cd van hun gezamenlijke geschiedenis nog wel eens. Een paar biertjes erbij, dan komen de mooie verhalen vanzelf.

Deze vriendenband wordt opgericht in 2001. De band bestaat uit een aantal zeer ervaren muzikanten, die o.a. in de nederpopband De Gracht hebben gespeeld. K-4 speelt puur voor de lol en straalt dit ook uit naar het publiek. Hoogtepunten zijn de optredens tijdens het motortreffen in Den Ham, Kerstballenrock en de Grolse braderie.

Kwartetje Koelkast is ontstaan nadat de jongens worden gevraagd voor het bouwvakvakantiefeest van de firma Veld Koeltechniek uit Groenlo. Aanvankelijk wordt het optreden als een éénmalig iets gezien, maar doordat het een daverend succes is en de jongens er zoveel plezier aan beleven, wordt besloten door te gaan. De bandnaam verandert later in K-4.

De band Lummel uit Groenlo onstaat enige tijd na het uiteenvallen van De Bokkies. De jongens bezitten een eigen oefenruimte waar met veel plezier iedere woensdagavond gerepeteerd wordt. Het repertoire bestaat uit nummers van o.a. Creedence, John Hiatt, Mick Jagger en ook Nederlandstalige popsongs.

De Vijver ontstaat begin jaren ‘90 naast De Gracht, waar de jongens op dat moment allen deel van uitmaken. Spelen ze in De Gracht louter eigen Nederlandstalig werk, in De Vijver kun je lekker zitten coveren. Nummers van o.a. Crowded House, The Rolling Stones, U2, Normaal en Joe Cocker worden aangepakt. Vele optredens door het hele land volgen en met succes! Naast de geweldige optredens tijdens de Lichtenvoordse kermis, is een absoluut hoogtepunt het optreden op het personeelsfeest van het bekende Amstel Hotel in Amsterdam.

De naam Zuid geeft de sfeer weer die de muziek van deze band oproept: warm, zonnig, loom en easy listening. Zuid speelt op zeer diverse locaties en in wisselende samenstellingen. Kenmerkend voor de sound is de meerstemmige zang.

Eind 1983 verlaat zanger/bassist Anton Kolkman SSST. De vele ups en downs van de getalenteerde Anton zijn niet meer te verenigen met de ambities van Ferdi, Rob en André (Smidje). Pianist André kent nog een zangeres in Winterswijk die wellicht de zangpartijen eens kan overnemen: Rezy Geurink. Ze komt uit een zeer muzikale familie en blijkt letterlijk en figuurlijk een zangeres van formaat! Met de inmiddels ook benaderde bassist Pieter Wielaart wordt tijdens een repetitie op de boerderij bij André in Meddo een begin gemaakt met een verrassende nieuwe band. De soulvolle rockstem van Rezy vormt de basis voor een geheel nieuw en grotendeels Engelstalig repertoire. Maar ook het Nederlands en zelfs een Duitstalig nummer staan op de setlijst van C(razy).

Voor de fancy fair ten behoeve van Longa ’59 in de Hamalandhal is een band nodig. Voorzitter Gijs Eijsink vraagt commissielid Rob Tenten, of hij voor die gelegenheid niet met lokale muzikanten wil spelen. Een naam heeft Eijsink al verzonnen, hoe toepasselijk!

Het idee voor De Buitenband komt van vijf bevriende muzikanten die eenmalig op het buitenpodium van café Van Ooijen willen optreden, waarmee ook meteen de naam verklaard is. In de zomer van ’86 wordt een repertoire van covers ingestudeerd. Na het succesvolle optreden besluit de band aan te blijven en het reperoire verder uit te werken.

De band begint op een jamsessie in Café De Zaak in mei 1996 en groeit als Police-coverband uit tot iets blijvends. Na deze sessie volgen vele optredens met als hoogtepunten de Beach Party, het Keifestival en de KGB nieuwjaarsparty. Ook zijn er wel mindere optredens. Met z’n vieren in drie auto’s, met alle apparatuur op een zondagmiddag naar Groningen.

Voorjaar 2004 komen vier muzikanten voor het eerst bij elkaar om een nieuwe band te starten. Zanger René Kannegieter, bassist Martin Hummelink en gitarist Leon Venderbosch kennen elkaar nog uit een vorige band te weten Call the Police, die alleen Police covers speelt. Martin en Leon kennen drummer Rob Tenten uit de Lichtenvoordse popscene van o.a. KGB en Simply Fat.

In hun puberjaren hebben Leon, Daan en René elkaar op muziekgebied al gevonden. Ze zijn fans van symfonische rockbands als Saga, Rush en Yes. De jongens willen niets liever dan die muziek óók maken. De repetities op zaterdagmiddag in Lichtenvoorde zijn uniek en van grote waarde. In het oude klooster naast de kerk ‘s morgens op de bakfiets twee uur lang alle spullen versjouwen en dan vol fanatisme repeteren.

Eind jaren ’80 waait de Perestrojka van Michail Gorbatsjov door de Sovjetunie. De geheime dienst KGB dreigt te verdwijnen en een paar Lichtenvoordse muziekvrienden zijn zojuist benaderd door Manus van Ooijen voor een optreden op diens vermaarde Lechenvoordsen Aovend. Met welk bandje dat gebeurt maakt de kroegbaas niet uit: “As et maor uut het dorp kump is’t good!” Jan Doppen, Peter te Brake en Joop Tenten besluiten voor deze gelegenheid maar eens een flinke grote soul & rockformatie met zangeressen en blazers te gaan formeren. Ze kennen genoeg muzikanten en soortgelijke bezettingen zijn op dat moment erg succesvol.

Een soul-pop-coverband uit het Lichtenvoordse. Eén van de ultieme hoogtepunten is een optreden in het Sourcy Center als voorprogramma van Mother’s Finest.

Het is begin jaren ’90. MTV Unplugged is zeer populair op teevee. Iedereen lijkt de stekkers uit zijn versterker te trekken en gaat op zijn minst semi-akoestisch verder. Bassist Jan Doppen wordt gebeld door een vriend die bij een groot modemerk werkt. Op de vraag of hij nog ‘zo’n soort MTV band’ kent geeft hij een bevestigend antwoord. Razendsnel worden bevriende muzikanten benaderd en Underplugged is een feit. Twee akoestische gitaren, vier stemmen en een bas.

”Vanaf mijn 14e jaar speel ik gitaar. De eerste lessen ‘klassiek gitaar’ (ik wilde liever geen klassiek maar dat kon niet anders) krijg ik van Klaas van Polanen. Omdat er nog geen gitaarlessen in popmuziek worden gegeven, leer ik zelf electrisch gitaar spelen in de bands Flake en later Head over Heels. We maken onze eigen nummers, weliswaar geïnspireerd door bands als Rush en Saga. Na het eindexamen havo in Groenlo word ik aangenomen op het conservatorium in Enschede (tegenwoordig ArtEz).

De vreemde bandnaam is het vrijzinnig ‘verspaansen’ van de achternaam van de sologitarist en ‘vrienden’. In de oefenruimte van Rob Molleman op ’t Zand wordt wekelijks hard gerepeteerd door dit vijftal. Ze zijn allen gestopt met eerdere bands en het begint weer te jeuken. De Varsseveldse zangeres Jacqueline Scheuter (Bullit) is niet alleen een prettige verschijning, maar beschikt ook over een mooi bluesy en laag stemgeluid.

De meest ambitieuze leden van de concurrerende Lichtenvoordse bands Abraxas en Morpho besluiten in 1976 samen beter te worden. Er wordt twee maanden keihard gerepeteerd in de LTS. Niemand minder dan ‘gigant’ Anton Kolkman komt daar een paar keer langs om bijna ‘lesgevend’ mee te pielen. Dat klikt zó goed, dat hij besluit te blijven. Tot grote trots van de jonge oprichters. Door de veelzijdigheid en het enorme compositietalent van Anton biedt de ‘superband’ opeens alle perspectief.

Twee zzp-ers uit de montage en drie oudgedienden kruipen rond de eeuwwisseling in de Eurostudio op ’t Hof. Ze komen eruit met een nieuw fenomeen: montagerock. Geen muziek voor mietjes maar stevige gitaarrockcovers op hoog volume, die op geen enkele bouwplaats misstaan.

Zoals zoveel bandjes heeft ook Morpho eerst een andere naam: Fancy Toddle. Dit klinkt volgens de heren te kinderachtig en dus wordt de naam veranderd. Ze spelen bijna uitsluitend eigen werk op fuiven en feestjes in de vriendengroep. Gezien de aanvangskwaliteit een juiste zet.

Het enorme succes van Normaal vergt zijn tol. Irritaties tussen Ben Jolink en Ferdi Joly leiden tot het gedwongen vertrek van de populaire gitarist, die met zijn compositietalent een heel groot aandeel heeft in het succes van de boerenrockers. De klap is groot, maar Ferdi gaat door met datgene waar hij het best in is: het schrijven van pakkende dialectnummers. Spitsvondig, filosoferend, protesterend, vrolijk, ontroerend, nuchter, met humor of moraal. Om die persoonlijke creaties weer op de bühne te kunnen presenteren formeert hij de nieuwe band SSST ofwel: Stichting Spontaan Samen Tekeergaon!

”Watts Goin’ On behoort tot de weinige groepen, die er in geslaagd zijn zeer professionele funk te spelen zonder daarbij in de discosfeer terecht te komen. Dat komt niet in de laatste plaats door de opvallende gitaarpartijen van Peter Harbers, die vaak eerder aan U2 doen denken dan aan disco. Dat feit, gecombineerd met een prima ondergrond van bas, toetsen, drums én de fantastische stem van Betty Bish maakt elk optreden van WGO tot een unieke gebeurtenis!” Dit schrijft programmeur Peter Clement van KRO’s Rocktempel, maart 1983, in het programmaboekje voor de Groepenpresentatie in de Enschedese Veenstra-hallen. Het populaire radioprogramma is in het hele land op zoek naar talent en uiteindelijk komen dan tien uitverkoren groepen met hun beste nummer op de Rocktempel verzamelelpee, die in 1983 wordt uitgebracht. Watts Goin’ On schopt het heel ver: de A- kant van de Rocktempel elpee opent met hun nummer ‘Boy’. Een ereplaats dus.

De band Snow vindt zijn oorsprong in de kroeg ’t Slöfke en ’t cafévoetbal. In de kroeg is het idee ontstaan om samen een band te beginnen. De schuur van Rob wordt repetitieruimte. Het repeteren kan beginnen. Eigen werk, want ze raken ondergesneeuwd onder hun muzikale ideeën. Vandaar ook de naam Snow! De teksten geven meer problemen. Theo Dries komt de band versterken met z’n teksten, zangkunst en z’n podiumentertaiment.