De band begint op een jamsessie in Café De Zaak in mei 1996 en groeit als Police-coverband uit tot iets blijvends. Na deze sessie volgen vele optredens met als hoogtepunten de Beach Party, het Keifestival en de KGB nieuwjaarsparty. Ook zijn er wel mindere optredens. Met z’n vieren in drie auto’s, met alle apparatuur op een zondagmiddag naar Groningen.

Voorjaar 2004 komen vier muzikanten voor het eerst bij elkaar om een nieuwe band te starten. Zanger René Kannegieter, bassist Martin Hummelink en gitarist Leon Venderbosch kennen elkaar nog uit een vorige band te weten Call the Police, die alleen Police covers speelt. Martin en Leon kennen drummer Rob Tenten uit de Lichtenvoordse popscene van o.a. KGB en Simply Fat.

Jan Dankbaar heeft het hele Police-repertoire ingestudeerd van plaat en pick up en komt op repetities muzikaal gezien niet in overeenstemming met de anderen, want Dankbaar speelt alle nummers steevast een halve toon te laag. Alles moet een hokje opschuiven op zijn bas, want het blijkt dat zijn pick up te langzaam loopt! Er wordt gerepeteerd naast Willem te Molder's huis aan de Eibergseweg.

Deze coverband wordt opgericht eind jaren ‘80. Op braderieën spelen ze wat geld bij elkaar om een gezamenlijke muzikale vakantie door Frankrijk te bekostigen. Met een gehuurd busje ‘met dubbele cabine’ en voorzien van allerlei douaneformulieren reizen ze omstreeks 1989 af naar Zuid Frankrijk. Vanaf een camping aldaar zal een toer gehouden gaan worden langs diverse Franse steden!

Symfonisch rockwerk uit de beginjaren tachtig in Groenlo, waarbij de zelfgeschreven nummers minimaal zeven(!) minuten in beslag nemen. Optredens in o.a. de muziekkoepel in Groenlo ‘de voorloper van het latere Lolliepopfestival’ met een gastoptreden van Peter Beets op sologitaar.

Thuis in Groenlo speelt moeder Hanneke klassieke muziek. Chopin komt vele malen voorbij evenals Rachmaninov. Althans in noten en notenschrift. Broer Marius en broer Alexander krijgen pianoles van mams en Peter volgt als hij zes jaar is. Peter is zeven en een half als hij verblijd wordt met een gitaar en daaraan gekoppeld gitaarles. Regel in huize Beets is dat er per dag per instrument een half uur verplicht gestudeerd wordt. De gitaar van Peter wordt geregeld 'gestolen' door broer Marius.

Chegade de Saudade, dat betekent zoiets als No More Blues. Dat spreekt voor zich. De band heeft een aantal jaren bestaan, maar heeft slechts enkele optredens gehad. ”Bij mijn weten hebben we ook nog een andere zangeres gehad, waarvan ik de naam niet meer weet. Chegade heeft niet veel opgetreden, want Marius en ik gaan later meer optreden met The Beets Brothers”, aldus Tom.

Zieuwent. Het bandje begint als de leden allemaal zo rond de 16 jaar zijn. Vrienden die samen muziek gaan maken. Eén op de oude gitaar van zijn vader, de ander op een huis-tuin-en-keuken orgel, de drummer op zijn eerste drumstel en de bassist op zijn eerste echte basgitaar. Er wordt geoefend in het fietsenhok bij Stienemans’ Herman, waar in de winter de handschoenen aan moeten vanwege de kou. Hier liggen de wortels van hun muzikale carrière. Zomers bij mooi weer wordt er wel eens buiten geoefend en dan komen er wel eens mensen uit het dorp kijken waar dat lawaai toch vandaan komt. Goede versterkers en microfoons, laat staan standaards, zijn er niet.

Op jonge leeftijd heeft Tom Holkenborg een grote droom: muziek maken met jeugdhelden als Depeche Mode en The Cure. Op achtendertigjarige leeftijd heeft Holkenborg, alias Junkie XL, dit bereikt, maar toch blijft hij verder dromen van nieuwe helden en nog betere muziek. Muziek die hem eerst heel Nederland doorbrengt en later over de hele wereld. Hier het verhaal van Neêrlands meest geïnterviewde producer, remixer, dj en muzikant… uit Lichtenvoorde.