BIOGRAFIE

Jan Doppen belt zijn bekende (oud-Lichtenvoordse) neef Jan Manschot om te komen drummen en die is meteen erg enthousiast als blijkt dat ook ‘tijdgenoten’ Bremer en Weikamp gaan meeblazen voor die ene keer. Het ‘roomse’ hart van de Normaal-drummer gaat sneller slaan als hij de werknaam KGB, zijnde ‘Katholieke Gelegenheids Band’ te horen krijgt. Anita en Desi komen net als de oprichters vaak in café ’t Slöfke. Dat ze kunnen zingen en een mooi Abba-achtig front op het podium vormen is helemaal meegenomen. De beste muzikanten op toetsen en gitaar zijn op dat moment zonder twijfel Henry Wolters en Leon Venderbosch en ook zij stappen spontaan in het eenmalige initiatief. In ’t Hok van Tonnie Weikamp op Op den Akker wordt vergaderd, gerepeteerd, gezopen en heel veel gelachen door de ‘bijeengeraapte’ KGB. Voordat de groep bij Van Ooijen het podium beklimt wordt nog even een publiciteitsfoto gemaakt voor de koelvitrine van Broodje Bram. Gehuld in lange regenjassen en met geleende bontmutsen van de schutterij staren de dames en heren gevaarlijk streng in de lens! ”Het mot wal de echte KGB veurstellen,” klinkt het nogal overbodig. Het allereerste optreden verloopt voorspoedig. Het repertoire is een vreemde mix van soul, classic rock en door Brekken Jan gezongen Normaal repertoire. Het Lichtenvoordse publiek vindt het leuk om zoveel bekende gezichten te zien en op het podium klikt het wel. Saxofonist Tonnie ‘Bram’ Bremer heeft al 15 jaar niet meer geblazen en zo klinkt ie ook. Om dat te compenseren strooit hij met kushandjes en knipogen vanonder zijn rode ‘Springsteen’ haarband. “Het barst van de muzikanten, daor zit niemand op te wachten, maor d’r bunt maor heel weineg artiesten”, is dan ook zijn gevleugelde uitspraak, als hij zijn partituur weer eens zó vrij interpreteert, dat zelfs de componist ‘m niet terug zou kennen! Het spelen in zo’n grote band geeft iedereen een kick en de bezetting biedt veel mogelijkheden. De sfeer is buitengewoon gezellig en de KGB is al snel een blijvend fenomeen. Manschot heeft het echter te druk met Boh Foi Toch en Rob Tenten neemt de stokken over. Trombonist Clemens Venderbosch versterkt de dunne blazerssectie en met zangeres Nancy Vrijdag krijgen de vocalen nieuw elan. In 1991 speelt de band op verschillende evenementen als Het Achterhoek Gala in het Sourcy Center, Lentefeest in Toldijk, Plok in Didam en de Beachparty in Vorden. Om de belasting te vriend te houden, wordt de band een vereniging. Gelegenheidsvoorzitter Jan Manschot is opgevolgd door André ‘Euten’ Krabbenborg. Andere belangrijke niet-musicerende leden van het eerste uur zijn Jan Kruip (videomaker en kunstenaar), Marcel Mellink (roadie en klusser) en Marloes te Dorsthorst (bandmoeder). Het gaat zó goed met de KGB, dat de Veronica Omroep het gezelschap boekt voor het jaarlijkse medewerkerskerstfeest in Hilversum. Een happening an sich: een complete touringcar, inclusief Gelderlander-verslaggever Ton Tijdink, vertrekt van Lichtenvoorde op weg naar wereldfaam en een paginagroot artikel met de kop ‘KGB in het Mekka van de Popmuziek’ is het resultaat. De KGB blijft lekker incidenteel draaien. Op kermissen, braderieën, feesten en zelfs tweemaal in het voorprogramma van Normaal klinkt ‘the sound of Perestrojka.’ Op Nieuwjaarsdag 1993 breekt dan een totaal nieuw tijdperk aan. In De Koppelpaarden wordt dan de allereerste KGB Nieuwjaarsparty gehouden (zie Nieuwjaarsgala), een evenement dat enorm zal uitgroeien en het bestaansrecht van de KGB tot op heden bepaalt. Uiteindelijk gaat zoveel energie naar dit spektakel, dat het nagenoeg de enige activiteit wordt waarbij de Katholieke Gelegenheids Band in de opvolgende jaren te zien en te horen is. Bijna 40(!) merendeels Lichtenvoordse muzikanten hebben een plaats gevonden in de regelmatig wisselende KGB-bezettingen van 1989 tot heden.