BIOGRAFIE

Op de middelbare school richt hij een funkband op, waar hij de muziek voor schrijft. Zoals zo vaak waaieren de bandleden voor verdere studie uit over het land, dus is Ernesto gedwongen een andere band te zoeken. In havo 4 op het Marianum komt hij in aanraking met muziekdocent Frits Maters. “Helemaal te gek. Ik was alleen nog maar met muziek bezig. Ben daardoor ook blijven zitten.” Daarna zit hij in zijn allereerste serieuze band ‘Don’t try this at home’. Een beetje fusion, funk en instrumentaal werk. Uit deze formatie ontstaat zijn volgende band: Bloesem. “We speelden covers en een beetje eigen werk en hebben nog een demo opgenomen. De band bleef niet bestaan, het werkt niet met vier kapiteins op één schip. Zangeres Esther van ’t Hooft had het erg zwaar in de band.”  Na het Marianum studeert hij aan het conservatorium in Den Haag, richting lichte muziek en schoolmuziek. Na drie en een half jaar verruilt hij het Haagse conservatorium voor het Rotterdamse. Richting popmuziek. Daar ontstaat ‘Ernie en de Katoenplukkers’, een feestband. Tijdens zijn studie blijft Ernesto gefascineerd door en geïnteresseerd in het songwritervak. Hij kiest ervoor zich hierop toe te leggen en wordt in 1995 tweede tijdens het Zuid Hollandse Singersongwriterfestival. Hij treedt op als singer/songwriter en schrijft naast popliedjes ook een aantal kindermusicals. Het eerste nummer dat hij ooit componeerde was in zijn kinderjaren, ‘De beer gaat op reis.’ Het schrijven van kindermusicals is nog steeds een grote liefde van Ernesto, maar zijn hart ligt toch bij het componeren, zingen én spelen van popliedjes. Zijn stijl is niet direct in een hokje te plaatsen, maar hij wordt, mede door het gebruik van piano, regelmatig vergeleken met mensen als Billy Joel en Marc Cohn. “Ik vind niet dat ik op hen lijk, maar mijn liedjes komen daar wel enigszins bij in de buurt,” zo licht Ernesto zijn muziek toe. “Het zijn in ieder geval Engelstalige liedjes en de teksten gaan over dingen die ik zelf heb meegemaakt of zijn daar van afgeleid.” Ieder weekend gaat hij terug naar zijn Groenlo, later vooral om te kunnen repeteren met zijn vrienden in de Nederlandstalige poprockband De Gracht. Samen met gitarist Onno Zijdel schrijft hij bijna alle muziek voor de band. “Dat is mijn meest bepalende tijd geweest. Het was een waanzinnig mooie periode, een jongensdroom. We waren misschien niet het meest talentvolle bandje, maar door hard werken zijn we een eind gekomen. We hebben hele nachten doorgehaald, door alleen maar naar muziek te luisteren. We geloofden heilig in onze eigen muziek.”  Het was ooit de wens van Ernesto om van de muziek te kunnen leven. Dat is inmiddels enkele jaren het geval, want hij is muziekleraar. Sinds 1999 werkt Ernesto als muziekdocent aan het Ulenhofcollege in Doetinchem, maar wat hij eigenlijk wil, is scoren met eigen werk. Volgens ‘mensen uit het vak’ kan hij dat ook, want in 2001 wint Ernesto de Grote Prijs van Nederland, in de categorie singer/songwriter. In Paradiso en dan nog winnen ook! Ernesto op piano en zijn maatje Onno Zijdel op gitaar. De vakjury ziet in ‘Ernie’ de beste componist en zanger, gezegend met veel flair en een uitstekende podiumpresentatie! Platenmaatschappij Universal is er snel bij om hem een platencontract aan te bieden. Er staat meteen een single op stapel. Ernesto’s liedje ‘All of me’ zal uitgebracht en op de markt gezet worden door Universal. Oosthuizen is er helemaal klaar voor en laat dan ook niets aan het toeval over. De single-release en de lancering van ‘zijn hit’ zijn aanstaande en dat moet gepaard gaan met een heuse tournee met zijn eigen band ‘Ernesto’, samen met de band Haze. De poster kondigt aan ‘Een dubbelconcert voor de prijs van één’, met de titel Project Hé. Het is 2004 en Ernesto heeft er zin in!  “De begeleiding is perfect geweest en ik heb in alle rust kunnen werken aan het geluid van de band. Wat een superervaring om met de beste studiomuzikanten van Nederland te mogen werken. Producer is Henk Pool, bekend van zijn werk met Guus Meeuwis en Kane. Daarnaast werkt hij ook veel in Amerika. Geen kleine jongen dus. De definitieve opnames van de single gaan plaatsvinden in onder andere de Wisseloord Studio’s in Hilversum. Als de single klaar is, worden alle pijlen gericht op de nationale radiostations, van commercieel tot lokaal.” Helaas spat de luchtbel uiteen. De bittere werkelijkheid is, dat vlak voor de release, na een jaar van professionele begeleiding en rijping, alles wordt afgeblazen tot grote teleurstelling van Ernesto. “Er moest bezuinigd worden. De helft van de mensen moest er uit.” Toch gaat hij niet bij de pakken neerzitten: “Ik had een soortgelijke ervaring al eens met De Gracht. Je weet dat het platenwereldje zo is.” In 2005 wordt hij gevraagd als studiomuzikant mee te spelen op de cd van de Achterhoeks/Twentse formatie Shiver. De samenwerking bevalt wederzijds en Ernesto treedt definitief toe tot de band, waar op dat moment ook al zijn muziekmaatje Onno Zijdel in zit. Anderhalf jaar later besluit hij, dat het toch niet helemaal zijn ding is en stapt april 2007, evenals Onno Zijdel uit de band. Inmiddels is Ernesto bezig met een nieuw project: The PianoHouse. Met enkele pianisten, een basgitarist en een drummer een avondvullend programma bieden, met enkel verzoeknummers. De levende jukebox wordt voorzien van bierviltjes met daarop de gewenste liedjes en … feest in de tent. Hij heeft nog plannen genoeg. “Er zit nog veel in het vat,” vertelt hij. “Het komt eigenlijk allemaal op één ding neer: alles uit liefde voor muziek.”