De Driehoek

Café-restaurant De Driehoek van de familie Heutinck staat in de beginjaren ’70 bekend als een rustig café-restaurant met biljart en bescheiden vaste klanten. Dat imago verandert snel als de pachter, brouwerij Hengelo’s bier, de zaak in 1976 verhuurt aan Theo en Bea van Bijsterveld. Het ondernemende echtpaar heeft op dat moment nog een kroeg in Hollandse Rading op de grens met Hilversum. Doortrekking van een stuk snelweg brengt die nering in gevaar en Theo van Bijsterveld reageert op een advertentie in het Horecablad waarin De Driehoek wordt aangeboden.

Het gezin van Bijsterveld heeft zeven kinderen die gevoed moeten worden: Yvonne, Marcel, Monique, Raymond, Isabelle, Diana en Rogier. In eerste instantie zet ‘gentleman’ Theo van Bijsterveld het restaurant iets chiquer voort dan zijn voorganger. De vaste Heutink-klanten kunnen helemaal niks met die extra poespas en de Gooise gastheren snappen op hun beurt niets van het Achterhoekse dialect. Theo van Bijsterveld leest dat Lichtenvoorde een jonge bevolking heeft die snel groeit. Hij gooit het vastlopende roer om en maakt van het restaurant een bar-discotheek waarin zoon Raymond en vriendin Annemarie de scepter zwaaien. Dochter Monique runt de snackbar en zoon Marcel draait het café. Vader Theo blijft natuurlijk chef d’équipe. Het is een schot in de roos!

Muziek in de disco!
Letterlijk en figuurlijk. De behoefte is groot. Linea recta van de dansles naar De Driehoek. Op zaterdagen staan al snel rijen voor de deur van de geheel geblindeerde nieuwe discotheek. Grote dancings vormen nog geen concurrentie en de mengelmoes van danslustige meiden, nieuwsgierige cafégangers, soulkikkers, stuffrokers en vogels van andere pluimage groeit met de week. De eerste Lichtenvoordse deejays zijn Freddie Wolsink, Maarten Stottelaar en Jos Bloemers. Marie Polman is de garderobedame en haar man Marti werkt als glazenophaler net als later Bennie Florij en Wout Eskes.

TopPop muziek in alle stijlen floreert en de eerste videoclips zijn ook bij De Driehoek op een TV te aanschouwen. Bezoekersaantallen van 400 man zijn meer regel dan uitzondering. Raymond van Bijsterveld: “We telden ook weleens 600 in-en uitgaande bezoekers op een avond. We hadden 160 m2 oppervlak. De ‘sardientjesnorm’ was 4 personen op een m2, dus dat kon allemaal wel.” Om de muziekapparatuur van de disjockeys te beschermen wordt er een stalen kooi omheen gebouwd. Dat levert de nodige foute grappen op als diskjockey en neger Henkie Jordan alias ‘Sambo’ zijn wekelijkse kunsten vertoont. Geen bananen voeren s.v.p. etc, etc. De Driehoek organiseert talentenjachten voor lokale bandjes. Buurman Bennie Krabbenborg is er met enige regelmaat te gast. Fragile, Funkenstein en Snow trekken een volle bak.

Opvallend is ook een optreden van Daniël Sahuleka en band. Dat het verplichte Hengelo’s bier voor veel koppijn zou hebben gezorgd, omdat het geen A-merk zou zijn, is volgens Raymond een fabel. “Het was een happig biertje dat wellicht niet altijd goed viel bij klanten die elders de hele avond teveel van een Achterhoeks A-merk hadden gedronken en dan bij ons kwamen afblussen!”
Deel deze pagina: