Alan Gascoigne, an Englishman in Lichtenvoorde. Een regenjas aan en pet op het hoofd. Daaronder een joviale glimlach. Zo komt hij aanlopen door de tuin. Ik heb hem uitgenodigd voor dit interview en hij heeft me met zijn mooie mix van plat Achterhoeks en Engels duidelijk gemaakt, dat hij graag wil meewerken aan dit boek en dat hij wel even langskomt. Pet op en zonder paardenstaart.

Achterhoekse band die met haar combinatie van rock & roll, hoempa en dialect een jarenlange succesformule in handen heeft. De groep begint in 1974 onder de naam Pudding en bestaat dan uit zanger Bennie Jolink (Buizen Beernd), gitaristen Jan Kolkman (Ketsen Jan) en Ferdi Joly (Frederik Puntdroad), bassist Wim van Dijk en drummer Jan Manschot, alias Brekken Jan Schampschot. Als muzikaal uitgangspunt kiest men de pure rock & roll van Chuck Berry en Little Richard; de teksten worden in de streektaal gezongen en gaan onveranderlijk over daldeejen, de Achterhoekse term voor gein trappen.

Het Normaal-avontuur duurt voor Alan tot 1982 en na een overbruggingskroegperiode wordt in 1984 White Heat opgericht met op zang de uit Engeland overgekomen Tim Disney. De ritmetandem bestaat in de eerste jaren uit Hans Hoog Stoevenbelt op bas en ex-Long Tall Ernie & The Shakers-drummer Alan McFarlane. De bandnaam wordt na verloop van tijd veranderd vanwege reacties uit de White Powerhoek en van neo-nazi groeperingen. Die omarmen namelijk alles waar maar White voor staat! De band distantieert zich hier absolúút van en de naam White Heat wordt veranderd in The Tim Disney Band.

De naam betekent iets in de trant van ‘tjongejonge, 't is mi-j wat!’. De oprichters besloten destijds Tex-Mex, cajun en zydeco-achtige muziek te gaan maken. Cajun is de muziek van de van oorsprong Franse bewoners uit Louisiana, de Amerikaanse zydeco leunt meer op een zwarte oorsprong. De zang is in het Achterhoeks dialect. Het repertoire bestaat voor het overgrote deel uit eigen werk, aangevuld met enkele covers, voorzien van een dialecttekst. Het eerste optreden vindt plaats op 1 januari 1990 tijdens het Achterhoek Gala in zaal Concordia in Hengelo (G). Dit is zó succesvol dat de aanvragen binnenstromen. Omdat het repertoire slechts uit vijf nummers bestaat, starten ze in kleine kroegen om zo rustig het repertoire uit te kunnen breiden. Vaak treedt Hans Keuper voor de pauze alleen op, omdat hij ook over een eigen troubadour-achtig repertoire beschikt. Boh Foi Toch wordt al snel een veelgevraagde band in Oost-Nederland.

In mei 1977 opgericht door Han Mali en Peter Harbers. Na een aantal maanden als duo door het leven te zijn gegaan wordt er al snel uitbreiding gezocht om een completere band te formeren. In Rob Heuvelink vinden ze een tweede gitarist en Rob Maas brengt zijn orgel en keyboard mee. Omdat een bassist moeilijk te vinden is, neemt Rob met zijn linkervoet ook de baspartijen voor zijn rekening. Via de Marianumlobby komt ene Fred van de Griendt in het vizier. Als zanger/entertainer komt hij half augustus 1977 de band versterken.

Het is op een doordeweekse avond in De Brasserie in Groenlo, als Peter Harbers vertelt dat hij de afgelopen week enkele dagen als straatmuzikant heeft gespeeld in Gent, België, tijdens de Gentse Feestweek. Samen met John en Robin, gitaristen en vrienden uit Amsterdam. Een jaar eerder is hij al eens met Henry Wolters wezen spelen in datzelfde Gent en dat is hem supergoed bevallen. Dus hij is wéér geweest. Misschien een idee om daar met meerdere muzikanten naar toe te gaan? Maar dan met een Grols-Lichtenvoordse combinatie. In no time wordt dat geregeld en het daaropvolgende weekend staan Roel Harbers, Henry Wolters, Willem te Molder, Han Mali op straat te spelen in Gent tijdens de Gentse Feestweek.

Drummer/percussionist uit Groenlo. Han heeft gespeeld in diverse regionale bandjes en is heden ten dage actief als drum/percussieleraar in Groenlo. Ook is hij de drummer van de Achterhoekse band Boh Foi Toch. ”Hoe het begon? Al vanaf jonge leeftijd, ik denk vanaf een jaar of negen, had ik al belangstelling voor alles wat met muziek te maken had. Vooral muziekprogramma’s op TV werden met belangstelling gevolgd.

Een soul-pop-coverband uit het Lichtenvoordse. Eén van de ultieme hoogtepunten is een optreden in het Sourcy Center als voorprogramma van Mother’s Finest.

Opgericht in augustus 1979, wanneer vier leden van Carbon Acid tóch door willen gaan met muziekmaken, nadat diezelfde band ‘ontploft’ is. Willem te Molder is op dat moment met Jimi Lawa en Huub van Berkel bezig om een bandje te beginnen en zoekt repetitieruimte. Hij weet, dat er op zaterdag gerepeteerd wordt in de Zaaihuve door een bandje, dus die kant op. Het restant van Carbon Acid blijkt er nog te repeteren en meteen valt op, dat er geen bassist meedoet.

Støppelbørd ontstaat in de zomer van 1983. Op de braderie van Borculo moet worden opgetreden met ene Jaqueline als zangeres. Dit optreden gaat echter om de een of andere reden niet door. Omdat er niet voor niets is gerepeteerd wordt er uitgeweken naar De Brasserie in Groenlo. Drie Bretonse jongens, die op camping Marveld zijn neergestreken ondergaan die avond samen met een niet al te groot publiek en raken superzat en even enthousiast over ‘de band’.

Het is begin jaren ’90. MTV Unplugged is zeer populair op teevee. Iedereen lijkt de stekkers uit zijn versterker te trekken en gaat op zijn minst semi-akoestisch verder. Bassist Jan Doppen wordt gebeld door een vriend die bij een groot modemerk werkt. Op de vraag of hij nog ‘zo’n soort MTV band’ kent geeft hij een bevestigend antwoord. Razendsnel worden bevriende muzikanten benaderd en Underplugged is een feit. Twee akoestische gitaren, vier stemmen en een bas.