’Gortdroge humor verpakt in wereldmuziek’, zo kopte het Gelders Dagblad op 16 februari 1999 aan de vooravond van het eerste officiële optreden van dit illustere trio. Deze kop treft de kern wat betreft het repertoire van muziektheater De Drie Keien. In september van hetzelfde jaar oogst het trio succes op het Leids festival van het levenslied, de heren slepen een 2e prijs in de wacht.

Het begint allemaal met de naam Maif, maar deze naam wordt in 1974 met de komst van toetsenist Henry Wolters veranderd in Abraxas. René Wessels heeft Maif dan al verlaten, want in die tijd verandert het geluid van de coverband aanzienlijk in positieve zin.

De meest ambitieuze leden van de concurrerende Lichtenvoordse bands Abraxas en Morpho besluiten in 1976 samen beter te worden. Er wordt twee maanden keihard gerepeteerd in de LTS. Niemand minder dan ‘gigant’ Anton Kolkman komt daar een paar keer langs om bijna ‘lesgevend’ mee te pielen. Dat klikt zó goed, dat hij besluit te blijven. Tot grote trots van de jonge oprichters. Door de veelzijdigheid en het enorme compositietalent van Anton biedt de ‘superband’ opeens alle perspectief.

Het is op een doordeweekse avond in De Brasserie in Groenlo, als Peter Harbers vertelt dat hij de afgelopen week enkele dagen als straatmuzikant heeft gespeeld in Gent, België, tijdens de Gentse Feestweek. Samen met John en Robin, gitaristen en vrienden uit Amsterdam. Een jaar eerder is hij al eens met Henry Wolters wezen spelen in datzelfde Gent en dat is hem supergoed bevallen. Dus hij is wéér geweest. Misschien een idee om daar met meerdere muzikanten naar toe te gaan? Maar dan met een Grols-Lichtenvoordse combinatie. In no time wordt dat geregeld en het daaropvolgende weekend staan Roel Harbers, Henry Wolters, Willem te Molder, Han Mali op straat te spelen in Gent tijdens de Gentse Feestweek.

Het ‘na Boh Foi Toch-iaanse’ tijdperk van Jan Manschot begint met zijn nieuwe band Bakkerij Manschot, genoemd naar de geboorteplek van Jan. Niet lang bestaan als viertal, maar nog steeds actief als trio Bakkerij Manschot. De Bakkerij speelt Bob Dylan/The Band-achtige Engelstalige pop.

Covers van o.a. The Black Crowes, The Badloves, The Arc Angels, Jimmy Barnes, Paul Weller en Pete Droge. Het idee om maar weer eens een bandje te beginnen ontstaat tijdens een busreis naar Pieterburen. De muzikantenpraat tussen André en Henk eindigt in een toezegging om eens met elkaar te gaan spelen. De bezetting is al vrij snel rond en een uitstekende oefenruimte wordt gevonden in Brummen.

In hun hoogtijdagen spelen ze wel 200 keer per jaar, naast hun gewone werk of baan. Dieptepunt is het overlijden van Jopie Kolkman (drummer) als gevolg van een eenzijdig auto-ongeluk. Hoogtepunten zijn er vele, m.n. de radio-optredens bij de KRO in de programma’s ‘Jeugd en Ritme’ en ‘van 12 tot 2’.

Eind jaren ’80 waait de Perestrojka van Michail Gorbatsjov door de Sovjetunie. De geheime dienst KGB dreigt te verdwijnen en een paar Lichtenvoordse muziekvrienden zijn zojuist benaderd door Manus van Ooijen voor een optreden op diens vermaarde Lechenvoordsen Aovend. Met welk bandje dat gebeurt maakt de kroegbaas niet uit: “As et maor uut het dorp kump is’t good!” Jan Doppen, Peter te Brake en Joop Tenten besluiten voor deze gelegenheid maar eens een flinke grote soul & rockformatie met zangeressen en blazers te gaan formeren. Ze kennen genoeg muzikanten en soortgelijke bezettingen zijn op dat moment erg succesvol.

Voor de fancy fair ten behoeve van Longa ’59 in de Hamalandhal is een band nodig. Voorzitter Gijs Eijsink vraagt commissielid Rob Tenten, of hij voor die gelegenheid niet met lokale muzikanten wil spelen. Een naam heeft Eijsink al verzonnen, hoe toepasselijk!

”Watts Goin’ On behoort tot de weinige groepen, die er in geslaagd zijn zeer professionele funk te spelen zonder daarbij in de discosfeer terecht te komen. Dat komt niet in de laatste plaats door de opvallende gitaarpartijen van Peter Harbers, die vaak eerder aan U2 doen denken dan aan disco. Dat feit, gecombineerd met een prima ondergrond van bas, toetsen, drums én de fantastische stem van Betty Bish maakt elk optreden van WGO tot een unieke gebeurtenis!” Dit schrijft programmeur Peter Clement van KRO’s Rocktempel, maart 1983, in het programmaboekje voor de Groepenpresentatie in de Enschedese Veenstra-hallen. Het populaire radioprogramma is in het hele land op zoek naar talent en uiteindelijk komen dan tien uitverkoren groepen met hun beste nummer op de Rocktempel verzamelelpee, die in 1983 wordt uitgebracht. Watts Goin’ On schopt het heel ver: de A- kant van de Rocktempel elpee opent met hun nummer ‘Boy’. Een ereplaats dus.

Geboren op zes februari 1960 in Harreveld. Zeer begaafde toetsenist en muzikale duizendpoot uit het grote gezin (negen kinderen) van Joop ‘Mollas’ Wolters en Marie Kampshof ‘Gais’ uit Harreveld. Henry heeft een fundamenteel stempel gedrukt op tientallen bands uit Lichtenvoorde en de hele Achterhoek. Al als jochie blijkt zijn aangeboren talent op het altijd aanwezige harmonium(!) in het ouderhuis aan de Kerkstraat dat peuter Henry intensief trappend bespeelt.

After Midnight is ontstaan op de bakkerijzolder van grootgrutter Niënhuis in Harreveld, waar vier puberende jongens plaatjes draaien om de tijd te doden: Paul Kampshof, Louis Wolters/Kuster, René Niënhuis en Anjo Wessels. Ze zijn te jong om naar het café te mogen en de hobbyclub al ontgroeid. Al snel blijkt dat er in het dorp Harreveld grote behoefte is aan een dergelijk iets. De meisjes komen in beeld en de zolder groeit uit tot een ontmoetingsplaats die zijn weerga niet kent. Iedereen neemt zijn favoriete muziek mee en langzamerhand ontstaat het idee voor een ware discotheek.