Filter of zoeken:

Type: (slechts één selectie mogelijk)

Muziek Locaties Overige

Decenia: (twee selecties mogelijk)

'40 - '49 '50 - '59 '60 - '69 '70 - '79 '80 - '89 '90 - '99 '00 - '09 '10 - '19

Genre: (twee selecties mogelijk)

Country Dance Dialect Drive-in Funk Jazz Klassiek Levenslied Metal Overige Pop Reggae Rock Urban

Plaatsnaam: (maximaal één selectie mogelijk)

Groenlo Harreveld Lichtenvoorde Lievelde Marienvelde Vragender Zieuwent
Gefilterd: 0 van 0 items

Zoeken:

Junkie XL: Wereldreiziger in muziek.

Junkie XL: Wereldreiziger in muziek.

Junkie XL: Wereldreiziger in muziek.

Tom Holkenborg

Type: Band Genre: Dance

OPGERICHT: 1967OPGEHEVEN: n.v.t

BEZETTING:
Tom Holkenborg (JXL)
Producer

BIOGRAFIE

Op jonge leeftijd heeft Tom Holkenborg een grote droom: muziek maken met jeugdhelden als Depeche Mode en The Cure. Op achtendertigjarige leeftijd heeft Holkenborg, alias Junkie XL, dit bereikt, maar toch blijft hij verder dromen van nieuwe helden en nog betere muziek. Muziek die hem eerst heel Nederland doorbrengt en later over de hele wereld. Hier het verhaal van Neêrlands meest geïnterviewde producer, remixer, dj en muzikant… uit Lichtenvoorde.

2007. Onder de rook van Hollywood, in het plaatsje Venice Beach, bij Los Angeles, staat een geweldig mooi strandhuis. De bewoner van het huis woont er inmiddels drie jaar en heeft het naar zijn zin. Niet alleen zijn optrekje maakt hem blij, ook over de andere aspecten in zijn leven is hij zeer tevreden: hij heeft een leuke, Amerikaanse vriendin, zijn carrière gaat als een speer, het gaat hem voor de wind en hij geniet volop. Tom Holkenborg is simpelweg gelukkig. Gelukkig en druk  Dat blijkt wel als ik hem aan de telefoon krijg. Hij in Amerika, ik in Lichtenvoorde. De afgelopen twee, drie dagen heeft hij meer dan vijftig interviews gehad en dat aantal zal de komende dagen nog wel stijgen. “Na dit interview komt de L.A. Times bij me langs voor een gesprek en een paar foto’s.” Al deze interviews staan in het teken van zijn nieuwe cd Today, die op het moment van schrijven juist uitgekomen is. Na honderd keer dezelfde vragen gehoord te hebben is de van oorsprong Lichtenvoordenaar wel blij dat hij even over iets anders mag praten dan over zijn nieuwe plaat. Kortom: terug naar zijn jeugd. Holkenborg herinnert zich nog goed waar hij toen allemaal heeft gewoond. “Ik ben begonnen in de Broekboomstraat, heb daarna van ’75 tot ‘77 in Lievelde gewoond aan de Lievelderweg, ben toen terugverhuisd naar de Patronaatstraat en heb ook nog een tijdje aan de Aaltenseweg gewoond.” Aan die tijd heeft hij niets dan goede herinneringen, vooral aan zijn muzikale vorming. Zo denkt hij met veel warmte terug aan de momenten met zijn moeder, samen achter de piano. “Mijn moeder Miep was muzieklerares. Als driejarig kind zat ik vaak samen met haar achter de piano. Ja, dat was heel normaal bij ons thuis. Het kwam dan ook vaak voor dat we samen met mijn zus en mijn vader muziek maakten in de huiskamer. Toen ik vijf was kreeg ik al zo’n klein drumstelletje en later een echt goeie toen ik een jaar of acht, negen was. Daarna ben ik ook gitaar en bas gaan spelen”, vertelt hij vol trots. De liefde voor muziek krijgt hij dus van huis uit mee. Maar met liefde alleen krijg je een instrument natuurlijk niet onder controle. Daar is ook een portie talent voor nodig. En dat het daarmee ook goed zit, blijkt wel als zijn moeder hem een keer meesleept naar een vioolleraar. Al heel snel komt de leraar tot de conclusie dat de kleine Tom een natuurtalent is en dat hij, als hij het maar wil, elk instrument onder de knie kan krijgen. Maar daar gaat natuurlijk wel veel tijd in zitten en daarom richt Tom zich op tienjarige leeftijd vooral op het pianospelen en drummen. Gerard Overbekking, destijds zijn drumleraar, weet hem zich nog goed te herinneren: “Tom was een zeer beweeglijk ventje dat met alles tegelijkertijd bezig was, maar zeker ook met muziek. Een guitige jongen om te zien, met zijn rode krulletjes. Hij had absoluut talent. Zijn moeder zat hem altijd achter de broek. Tegelijkertijd volgde hij ook pianoles en dat scheen hij ook aardig te kunnen.” Wanneer de drumleraar hem niets meer kan leren, vindt Tom de tijd rijp om zijn eigen weg te kiezen en in groepsverband muziek te gaan maken. Mensen met wie hij dit kan doen, vindt hij op de havo in Groenlo. “Daar zag muziekleraar Frits Maters dat ik wel talent had en hij pushte mij dan ook. Dus vanaf het moment dat ik op het Marianum kwam speelde ik in allerlei schoolbandjes. Zo heb ik bijvoorbeeld met Peter, Alexander en Marius Beets gespeeld en later nog met Erwin Kuiper, Sandra ten Have en haar broer Jurgen uit Zieuwent in een bandje gezeten. De namen van die bandjes kan ik me even niet voor de geest halen.” Als een puberende Tom in het examenjaar van de havo geconfronteerd wordt met de scheiding van zijn ouders, kiest hij ervoor om bij zijn vader in Aalten te gaan wonen. Als die later ook nog eens besluit om naar Leeuwarden te verhuizen, zegt Tom de Achterhoek vaarwel. Af en toe gaat hij nog langs bij zijn moeder, maar verder is hij hier bijna niet meer te vinden. Jaren later is de producer nog één keer in de Achterhoek, wanneer zijn leven een dramatische wending neemt. Maar daarover later meer.  Rusland en Frits Spits  “Schrijf maar op dat ik in Leeuwarden in aanraking kwam met elektronische muziek”, roept hij plotseling luid door de telefoon, “en dat dat grote invloed had op mijn manier van denken over muziek!” Daar besluit hij, net 17 jaar, in eerste instantie niet verder te studeren, maar te gaan werken in een muziekwinkel. “Ik kwam in aanraking met elektronische instrumenten. Die waren toen relatief goedkoop. Voor 2000 gulden kon ik een computer kopen waarmee je zelf muziek kon maken. Dat was echt revolutionair. Vanaf dat moment wist ik dat de combinatie tussen wat je met een computer kunt en wat je kunt als traditionele muzikant, helemaal mijn ding was.” Wanneer hij in 1988 wordt gevraagd voor de van oorsprong Friese band Weekend at Waikiki doet Holkenborg zijn eerste podiumervaring op met ‘zijn’ elektronische muziek. Hij begint als producer en remixer en later als drummer. De band, die Talking Heads-achtige muziek maakt, doet het zeer goed in binnen- en buitenland. Zo hebben ze in ’89 tien optredens in Rusland en worden ze in Nederland plat gedraaid door Frits Spits. Inmiddels hebben zijn medebandleden hem overgehaald om net als zij te gaan studeren in Groningen. Hij begint aan een studie Rechten. Maar hij heeft zijn hoofd meer bij de muziek. Toch speelt de studie een belangrijke rol op dat punt in zijn leven. “De studiefinanciering was een verkapte manier om mij in leven te houden. Ik woonde destijds samen met mijn toenmalige vriendin die ook studeerde. We kregen samen 1200 gulden en moesten 380 gulden huur betalen. Met het kleine beetje geld dat ik met optredens verdiende konden we het redelijk redden. Tot ’95 is mijn studio ook de slaapkamer geweest. Dan lag er gewoon een matras onder mijn mengtafel.” Ondertussen verruilt Holkenborg in 1992 Weekend at Waikiki voor Nerve, waarin hij samen met Phil Mills (of de ‘Britse Fries’ zoals hij liefkozend wordt genoemd in Friesland) industriële muziek maakt. Hij leeft zich helemaal uit in dit genre, dat langzaam uit de underground begint te verdwijnen. In 1993 staat het duo op Noorderslag en Dynamo Open Air met hun ‘experimental music’. Ook gerenommeerde poppodia als Tivoli (Utrecht) en Nighttown (Rotterdam) kunnen op hun lijstje bijgeschreven worden. Naast de muzikale ontwikkeling die hij doormaakt met Nerve ontpopt Tom zich ook nog eens tot een goede producer: grote Nederlandse namen als Dandruff en The Gathering zien in hem de ideale producer. Vanaf de eerste Nerve-plaat die verschijnt wordt Holkenborg steeds vaker herkend op straat. “Toen kwam er opeens iemand naar mij toe die vroeg: “Ben jij niet die gast van Nerve?” Hadden ze me ergens op een festival zien spelen en herkenden ze mijn kop wel, maar wisten ze mijn naam nog niet. Of ze kenden me van interviews uit de krant of zo.” Pas als de muzikant verder gaat onder de naam Junkie XL (eXpanding Limits), - - hij heeft inmiddels gebroken met Phill Mills wegens muzikale meningsverschillen, is gestopt met zijn studie en verhuisd naar Amsterdam-, verwerft hij daadwerkelijk nationale bekendheid. Een voorbeeld daarvan is zijn optreden in het programma ‘De Wereld Draait Door’ met Matthijs van Nieuwkerk, een week voor dit interview en ruim tien jaar na de oprichting van Junkie XL. “Ik kwam koud uit die studio en ik loop het Leidseplein om een biertje te pakken met twee van mijn beste vrienden, komt er meteen iemand op mij af van “Hé, jij was net nog op tv.” Dezelfde week zat ik ook nog bij Jensen! en dan zien in zo’n kort tijdsbestek anderhalf miljoen mensen je kop op tv. Dan pas merk je hoeveel impact zoiets heeft”, vertelt de rasmuzikant met een lach. Elvis en Heineken  Tien jaar eerder, ten tijde van de oprichting van Junkie XL (eind ’95), valt er iets minder te lachen. “Ik kreeg stevige gezondheidsklachten omdat ik gewoon te hard werkte, te veel dronk en ook drugs gebruikte. Ik ben toen een tijdje goed ziek geweest.” Zijn hartklachten zorgen er wel voor dat hij wat gematigder omspringt met alcohol en drugs, maar van minder werken komt niets terecht. Sterker nog, hij is drukker dan ooit tevoren. Wanneer hij een demo geeft aan Urban Dance Squad-zanger Rude Boy, is deze meteen enthousiast en begint voor elk nummer teksten bij te dragen. Het eerste Junkie XL-album Saturday Teenage Kick is internationaal meteen een succes. Vooral de muziekpers loopt weg met Holkenborg en de zijnen. Eind 1997 is hij de meest geïnterviewde Nederlandse artiest. In die tijd beginnen de eerste prijzen binnen te stromen: De Heineken Crossover Award, een Edison (voor het ambientproject A Forest called Mulu), de Zilveren Harp (meest belovende artiest) en de BV Popprijs. Vooral op die laatste prijs is hij zeer trots: “Het is geen publieksprijs, maar een prijs die wordt uitgereikt door een jury van vakkundige mensen. En dat jaar waren dat mensen die ik zelf ook hoog heb zitten. Als die mensen vinden dat ik dat jaar het belangrijkste ben geweest voor de Nederlandse popmuziek, dan is dat natuurlijk een heel mooi compliment.” Vanaf die tijd hoeft Holkenborg de eindjes niet langer aan elkaar te knopen. Hij begint een goed belegde boterham te verdienen. Maar dat vindt hijzelf niet zo belangrijk. Belangrijker zijn het vervullen van zijn ambities en het waarmaken van zijn dromen. Hij wil een grootheid worden in alle facetten van zijn vak en werken met al zijn vroegere, huidige en toekomstige helden. En dat lukt hem aardig: hij knokt zich binnen in de top 5 van beste dj’s ter wereld, maakt een plaat met onder andere Anouk en Solomon Burke, remixt een plaat van Coldplay en maakt de filmmuziek voor de Matrix-trilogie. Zijn echte, grote internationale doorbraak volgt in 2002, wanneer schoenenfabrikant Nike hem vraagt om een nummer van Elvis te remixen. ‘A Little Less Conversation’ wordt een wereldwijde hit en de naam JXL, -Junkie komt tijdelijk te vervallen omdat Elvis’ nabestaanden het woord ‘junkie’ iets te veel van het goede vinden-, wordt een begrip in de muziekwereld. De opdrachten komen plotseling met vrachtladingen tegelijk binnen en hij is haast meer tijd kwijt met het afzeggen van die opdrachten, dan met zijn muziek: zijn carrière gaat als een speer. Maar dan krijgt hij plotseling slecht nieuws te horen…  Computerspellen en oud worden  Eind 2002, begin 2003 gaat het bergafwaarts met zijn moeder Miep. Die heeft te horen gekregen dat ze ten prooi gevallen is aan darmkanker en niet lang meer te leven heeft. Als hij kort daarop ook nog eens te horen krijgt dat het slecht gaat met zijn zusje Anne, die al jaren kampt met hartklachten, keert hij halsoverkop terug naar de Achterhoek. Binnen één week overlijden zowel zijn moeder als zijn zus. Een zwaar aangeslagen Holkenborg, nu met slechte herinneringen aan de Achterhoek, gaat terug naar Amsterdam, waar hij niet veel later zijn biezen pakt om zijn geluk te beproeven in Amerika. Over die beslissing doet hij achteraf heel nuchter, maar op het moment dat hij hem neemt, wordt hij verscheurd door emoties. Zijn omgeving merkt dat hij, jaren later, nog steeds worstelt met de scheiding van zijn ouders, iets wat hij nooit heeft kunnen begrijpen. Nuchter: “Het is niet zo dat Nederland me te klein werd. Ik heb altijd internationaal gewerkt en dat kon prima vanuit Nederland. Je kunt wereldwijd toeren en dan gewoon weer terugkomen in Groningen of Amsterdam. Het punt is alleen dat ik sinds ’95 ook muziek begon te maken voor films. (voorbeeld: Blade, met Wesley Snipes, red.) Je moet dan wel wonen waar het vuur is en dát is in Hollywood.” Een legitieme reden voor zijn emigratie zo op het eerste gezicht, maar feit blijft wel, dat Holkenborg na het verlies van zijn zus en zijn moeder, zijn leven radicaal verandert. Nieuw land, nieuwe vriendin en vooral nieuwe werkzaamheden. Hij stort zich vanaf dan meer dan ooit op het produceren van muziek voor films en computerspellen, een geheel nieuwe markt waarin Tom Holkenborg één van de toonaangevende figuren wordt. Een logische stap, zo lijkt het. Hij heeft immers al met al zijn jeugdhelden gewerkt, dus wat valt er nog te halen in de ‘gewone’ muziekbusiness? Fout gedacht: “Zo werkt het niet. Het heeft te maken met hoe oud je bent. Toen ik 16 was, wilde ik graag werken met Robert Smith van The Cure, of Dave Gahan van Depeche Mode en uiteindelijk gebeurt dat dan als je 30 bent. Dat is natuurlijk fantastisch, maar naarmate ik ouder word, komt er een hele nieuwe lichting helden bij, met wie ik graag wil werken. Het verandert steeds.” Dus ook met het maken van zijn eigen muziek en het produceren van artiesten wil hij zo lang mogelijk door blijven gaan. Toch erkent Holkenborg dat ook dát wel een keer ophoudt. “Het maken van muziek voor films kun je blijven doen tot je 60, 70, 80 bent, dat maakt niet uit. Op een podium staan te springen in een tent tussen twee en vier ’s nachts, dat houdt een keer op natuurlijk.” Uit het feit dat hij tot zijn tachtigste nog muziek voor films en computerspellen wil maken, kun je concluderen dat het hem supergoed bevalt in Amerika. Vooral nu ze hem daar ook op waarde weten te schatten. Zijn ‘American dream’ is momenteel springlevend en hij denkt er voorlopig niet aan om terug te keren naar Nederland. “Venice Beach bevalt supergoed. Het is natuurlijk een heel andere stad dan Amsterdam, Groningen of Lichtenvoorde. Het ligt aan het strand en er wonen veel kunstenaars. Ik zit hier voorlopig heel erg lekker, weet je.” Of hij in de toekomst ooit weer terugkeert naar Nederland? Daarover twijfelt hij nog. Voorlopig hebben ze nog genoeg werk voor de het manusje-van-alles van de internationale muziekwereld en hij woont natuurlijk al een tijdlang samen met zijn Amerikaanse vriendin. “Zij is op zich wel helemaal gek van Nederland. Dus misschien als ik haar zo ver kan krijgen, wonen we misschien over een paar jaar weer in Holland”, lacht hij vertwijfeld. “Ik mis het af en toe gigantisch!” Wellicht kunnen we Tom in de verre toekomst, als hij de tachtig is gepasseerd, weer verwelkomen in Nederland. Misschien zelfs in Lichtenvoorde. Groninger, Fries of toch Achterhoeker?  Tom groeit op in Lichtenvoorde. Hier woont hij ongeveer tot zijn zeventiende. Daarna woont hij in Leeuwarden, Groningen en Amsterdam. Holkenborg vindt het zeer grappig dat, nu hij beroemd is, alle vier de gemeentes zijn afkomst claimen. Zo vermeldt het Het Dagblad van het Noorden regelmatig dat hij een Groninger of een Fries is, terwijl landelijke kranten hem meestal verbinden aan Amsterdam. Maar goed, wij weten natuurlijk dat de wortels van Holkenborg (ook niet echt een Amsterdamse naam) in Lichtenvoorde liggen. Toch voelt de muzikant zich wel ‘happier’ in een grote stad. “Zo ben ik vroeger regelmatig van huis weggelopen. Niet omdat het thuis slecht ging of zo, maar puur omdat de grote stad mij trok.” Dat dit een understatement is, blijkt wel uit een greep uit de metropolen die hij aandoet voor zijn muziekcarrière: Amsterdam, Londen, Barcelona, Berlijn, New York, Moskou en natuurlijk zijn huidige woonplaats bij Los Angeles. 1988:  Na in verschillende school- en bruiloftsbandjes te hebben gespeeld in de Achterhoek, boekt Tom zijn eerste succes in de band Weekend at Waikiki. Bijzonderheden: Frits Spits is helemaal weg van de Friese band. 1992:  Holkenborg richt samen met Phill Mills ‘Nerve’ op en stort zich op de industriële muziek. Bijzonderheden: optredens op Noorderslag en Dynamo Open Air. Daarnaast is hij producer van o.a. The Gathering, Dandruff! en Fear Factory. 1995: Langzaam maar zeker begint zijn project Junkie XL van de grond te komen. 1997: Het album Saturday Teenage Kick wordt goed ontvangen in binnen- en buitenland. 1998: De eerste tour van Junkie XL naar Amerika is een groot succes. Verder staan Holkenborg en de zijnen ook nog op het Roskilde-festival in Denemarken. Hij maakt ook de filmmuziek voor de actiefilm Blade, met Wesley Snipes. 1999: Holkenborg laat zien dat hij solo ook goed uit de voeten kan: onder de naam DJ Junkie XXL draait hij op Lowlands. Het tweede Junkie-album Big Sounds of the Drags, met de single Zerotinine, is een bescheiden hit. 2000: Drie optredens in het voorprogramma van Underworld. 2002:  Zijn internationale doorbraak met een remix van het nummer ‘A little less conversation’ van Elvis. Een andere remix, ‘Obsession’ van dj Tiësto, komt op nummer 1 in de Nederlandse Dance Chart. Hij levert ook een grote bijdrage aan de filmmuziek voor de horrorfilm Resident Evil. 2003:  Het derde Junkie-album komt uit. Aan ‘Radio JXL - A Broadcast From The Computer Hell Cabin’ werken gastmuzikanten als Peter Tosh, Gary Numan, Chuck D van Public Enemy, Solomon Burke, Terry Hall (ex-Specials), Anouk, Grant Nicholas (Feeder), Sasha, Robert Smith (The Cure) en Dave Gahan (Depeche Mode) mee. Verder maakt hij filmmuziek voor onder andere de Matrix-trilogie en Freddy vs. Jason. 2004:  Junkie XL, inmiddels verhuisd naar de Verenigde Staten om daar muziek te produceren voor commercials van diverse bedrijven, maakt een kwart van de muziek voor de Hollywood-topper Catwoman, met Halle Berry. 2005:  In mei verschijnt het computerspel Forza Motorsport. Junkie XL is verantwoordelijk voor de muziek. Holkenborg wordt gevraagd nummers van Coldplay (Talk) en Britney Spears (And then we kiss) te remixen. Ook levert hij een bijdrage aan de film Kingdom of Heaven.2006: Het vierde Junkie-album Today komt uit. 2007: Verschijnt in de Tubantia: ARNHEM - Tom Holkenborg, alias Junkie XL, wordt vanaf september speciaal docent 'Composition & Musicdesign' aan het Conservatorium ArtEZ Hogeschool voor de kunsten in Arnhem, Enschede en Zwolle. De in Lichtenvoorde geboren Holkenborg woont nu in het Amerikaanse Venice. Hij komt drie keer drie dagen per jaar naar Nederland om les te geven. Tussentijds begeleidt hij studenten online. Junkie XL houdt zich bezig met games, filmmuziek, elektronische muziek, commercials en soundproducing. In 2002 brak hij internationaal door met de Elvisremix ‘A little less conversation’.

VIDEO'S

FOTO'S

MEER INFORMATIE?

Heeft u meer informatie en/of beeld- of geluidsbestanden van dit artikel? Stuur uw informatie dan naar poparchief@roomseherrie.nl. Gelieve duidelijk te vermelden welk artikel het betreft.

GERELATEERD: