Double You See is een coverband met een hoog swinggehalte. Het repertoire is zeer divers, van stevig tot funk en van rock tot blues. Met maar liefst drie zangers en een zangeres, swingende blazers en een stevige basis van drums en bas in de gelederen, valt er veel te zien en te horen. Voor kroegen, feesten en festivals, het maakt niet uit, podiumervaring genoeg voor een swingende avond.

’Gortdroge humor verpakt in wereldmuziek’, zo kopte het Gelders Dagblad op 16 februari 1999 aan de vooravond van het eerste officiële optreden van dit illustere trio. Deze kop treft de kern wat betreft het repertoire van muziektheater De Drie Keien. In september van hetzelfde jaar oogst het trio succes op het Leids festival van het levenslied, de heren slepen een 2e prijs in de wacht.

Eind jaren ’80 waait de Perestrojka van Michail Gorbatsjov door de Sovjetunie. De geheime dienst KGB dreigt te verdwijnen en een paar Lichtenvoordse muziekvrienden zijn zojuist benaderd door Manus van Ooijen voor een optreden op diens vermaarde Lechenvoordsen Aovend. Met welk bandje dat gebeurt maakt de kroegbaas niet uit: “As et maor uut het dorp kump is’t good!” Jan Doppen, Peter te Brake en Joop Tenten besluiten voor deze gelegenheid maar eens een flinke grote soul & rockformatie met zangeressen en blazers te gaan formeren. Ze kennen genoeg muzikanten en soortgelijke bezettingen zijn op dat moment erg succesvol.

After Midnight is ontstaan op de bakkerijzolder van grootgrutter Niënhuis in Harreveld, waar vier puberende jongens plaatjes draaien om de tijd te doden: Paul Kampshof, Louis Wolters/Kuster, René Niënhuis en Anjo Wessels. Ze zijn te jong om naar het café te mogen en de hobbyclub al ontgroeid. Al snel blijkt dat er in het dorp Harreveld grote behoefte is aan een dergelijk iets. De meisjes komen in beeld en de zolder groeit uit tot een ontmoetingsplaats die zijn weerga niet kent. Iedereen neemt zijn favoriete muziek mee en langzamerhand ontstaat het idee voor een ware discotheek.

De vreemde bandnaam is het vrijzinnig ‘verspaansen’ van de achternaam van de sologitarist en ‘vrienden’. In de oefenruimte van Rob Molleman op ’t Zand wordt wekelijks hard gerepeteerd door dit vijftal. Ze zijn allen gestopt met eerdere bands en het begint weer te jeuken. De Varsseveldse zangeres Jacqueline Scheuter (Bullit) is niet alleen een prettige verschijning, maar beschikt ook over een mooi bluesy en laag stemgeluid.

Twee zzp-ers uit de montage en drie oudgedienden kruipen rond de eeuwwisseling in de Eurostudio op ’t Hof. Ze komen eruit met een nieuw fenomeen: montagerock. Geen muziek voor mietjes maar stevige gitaarrockcovers op hoog volume, die op geen enkele bouwplaats misstaan.

De Back-edge SoulTrain is opgericht in 1999. Naar aanleiding van de film The Commitments, die gaat over het ontstaan van een Ierse soulband, is het idee ontstaan om een band te beginnen die de soul weer nieuw leven in blaast. Na een zoektocht van een paar weken is de basis gelegd voor de Back-edge SoulTrain. De bezetting is afgestemd op de traditionele soul. Dit betekent veel blazers, een zanger met een strot en zoetgevooisde zangeressen aangevuld met toetsen en een solide basis van bas en drums.

De naam ontstaat doordat de blazers allemaal een blauw koffertje hebben voor hun instrumenten, in het Engels is cover natuurlijk heel wat anders, maar dat past mooi omdat ze ook covers spelen. De band ontstaat uit een schoolband van de sociale academie in Hengelo. Ook wordt er veel in de regio Hengelo en de Achterhoek opgetreden. Vaak op school- en studentenfeesten. Later spelen ze ook in sociëteiten. In Siësta te Hengelo staat de band in het voorprogramma van Rosa King, die in de toegift zelfs even meetoetert.

Floorshow maakt eigen werk en enkele covers. Hoogtepunten zijn Paaspop Zieuwent, De Grote Prijs van Nederland, de halve finale daarvan en winnaar worden van de publieksprijs. Radio Gelderland besteedt een half uur zendtijd aan de band. Optredens bij Schiller in Aalten, maar ook in Amsterdam. De demo wordt met een mobiele studio opgenomen, bij Joost op de boerderij. Ze spelen in de keuken en de boel wordt gemixed in de opkamer. Vaste mixer is Laurens Breukers.

Eind 1983 verlaat zanger/bassist Anton Kolkman SSST. De vele ups en downs van de getalenteerde Anton zijn niet meer te verenigen met de ambities van Ferdi, Rob en André (Smidje). Pianist André kent nog een zangeres in Winterswijk die wellicht de zangpartijen eens kan overnemen: Rezy Geurink. Ze komt uit een zeer muzikale familie en blijkt letterlijk en figuurlijk een zangeres van formaat! Met de inmiddels ook benaderde bassist Pieter Wielaart wordt tijdens een repetitie op de boerderij bij André in Meddo een begin gemaakt met een verrassende nieuwe band. De soulvolle rockstem van Rezy vormt de basis voor een geheel nieuw en grotendeels Engelstalig repertoire. Maar ook het Nederlands en zelfs een Duitstalig nummer staan op de setlijst van C(razy).

Voorjaar 2004 komen vier muzikanten voor het eerst bij elkaar om een nieuwe band te starten. Zanger René Kannegieter, bassist Martin Hummelink en gitarist Leon Venderbosch kennen elkaar nog uit een vorige band te weten Call the Police, die alleen Police covers speelt. Martin en Leon kennen drummer Rob Tenten uit de Lichtenvoordse popscene van o.a. KGB en Simply Fat.

Voor de fancy fair ten behoeve van Longa ’59 in de Hamalandhal is een band nodig. Voorzitter Gijs Eijsink vraagt commissielid Rob Tenten, of hij voor die gelegenheid niet met lokale muzikanten wil spelen. Een naam heeft Eijsink al verzonnen, hoe toepasselijk!

In de Eurostudio op ’t Hof beginnen Rob, Jan, Leon en Rezy aan een nieuw bandje, want stilzitten is ook niet alles. Een beetje lekker coveren is de bedoeling en regelmatig optreden. Al gauw blijkt de ene gitaar voor veel nummers niet toereikend en gitarist Tim Ebbers vindt het leuk om ook een keertje mee te spelen. Dat hij ook een heel goede zanger is biedt veel mogelijkheden.

Het enorme succes van Normaal vergt zijn tol. Irritaties tussen Ben Jolink en Ferdi Joly leiden tot het gedwongen vertrek van de populaire gitarist, die met zijn compositietalent een heel groot aandeel heeft in het succes van de boerenrockers. De klap is groot, maar Ferdi gaat door met datgene waar hij het best in is: het schrijven van pakkende dialectnummers. Spitsvondig, filosoferend, protesterend, vrolijk, ontroerend, nuchter, met humor of moraal. Om die persoonlijke creaties weer op de bühne te kunnen presenteren formeert hij de nieuwe band SSST ofwel: Stichting Spontaan Samen Tekeergaon!