OMSCHRIJVING

Het is 1997 als de Høkers voor het eerst hun haringen in de Lichtenvoordse zandgrond slaan. Hoewel, haringen? De kampeerders, doorgaans een robuust en ruig volkje, stampen een compleet dorp uit de grond! Bont versierde caravans, veewagens, bussen, oude legertenten en schaftketen. Een gezelschap uit Brabant reist naar Lichtenvoorde met een ‘mobiel cafe’, in werkelijkheid niet veel meer dan een afgeschreven harmonicabus, die volgens omstanders elkaar moment in elkaar kan donderen, maar wonderwel stand houdt. Alles strijkt neer op het campingterrein bij de Besselinkschans. En dat is in de jaren erna vaste prik. Alleen heet het de daaropvolgende edities geen Høkersweekend meer, maar Oerkracht. En het is niet, zoals het Høkersweekend, een strikt besloten feestje voor de Normaalfans. Iedereen is welkom. De bestanddelen blijven hetzelfde: veel bier, veel plezier, een camping en natuurlijk de muziek. Onvervalste boerenrock van Normaal, maar ook Jovink en de Voederbietels, de Band Zonder Banaan en De Zingende Fresia’s. De muziek bepaalt de sfeer en die zegt eigenlijk niks anders dan: niks moet, alles mag en het kan niet gek genoeg. Vijftien naakte mannen die voorbij komen wandelen na een duik in de vijver. Heel gewoon op een Oerkrachtfestival. Een vrouw op de nek en dan zo snel mogelijk naar de finish. Je ziet het ‘vrouwsleppen’ op De Schans, jaar in jaar uit, als vast onderdeel van het volksvermaak. Net als al die (vooral) mannen die met een blinddoek om, wroetend in de modder op de tast een varken te pakken moeten zien te krijgen. En dan is er George Baker, die net als de andere artiesten, in de roodgele Normaal-tent spontaan op een bierdouche getrakteerd wordt. “Lekker bier hier, maar ik heb het toch liever in een glas” en vervolgens ‘Una paloma blanca’ inzet. De anekdotes zijn bijna mythisch, de beelden staan gebrand op het netvlies van iedereen die ooit naar Oerkracht ging of de beelden zag op televisie. Het festival op De Schans is in die dagen dankbaar voer voor de cameraploegen die afreizen om dit stukje oerbeschaving aan hun kijkers voor te schotelen. Hoe bijvoorbeeld het nummer ‘Vrouw Haverkamp, vrouw Haverkamp, wat heb i-j grote titt’n’ wordt gescandeerd bij een Wet T-shirt-verkiezing.