Filter of zoeken:

Type: (slechts één selectie mogelijk)

Muziek Locaties Overige

Decenia: (twee selecties mogelijk)

'40 - '49 '50 - '59 '60 - '69 '70 - '79 '80 - '89 '90 - '99 '00 - '09 '10 - '19

Genre: (twee selecties mogelijk)

Country Dance Dialect Drive-in Funk Jazz Klassiek Levenslied Metal Overige Pop Reggae Rock Urban

Plaatsnaam: (maximaal één selectie mogelijk)

Groenlo Harreveld Lichtenvoorde Lievelde Marienvelde Vragender Zieuwent
Gefilterd: 0 van 0 items

Zoeken:

Normaal

Type: Band Genre: Dialect

OPGERICHT: 1975OPGEHEVEN: 2015

BEZETTING:
Bennie Jolink
Ferdi Joly
Willem Terhorst
Jan Manschot
Zang/gitaar
Gitaar/zang
Bas
Drums
LATERE LEDEN:
Alan Gascoigne
Jan Kolkman
Gitaar
Gitaar

BIOGRAFIE

Achterhoekse band die met haar combinatie van rock & roll, hoempa en dialect een jarenlange succesformule in handen heeft. De groep begint in 1974 onder de naam Pudding en bestaat dan uit zanger Bennie Jolink (Buizen Beernd), gitaristen Jan Kolkman (Ketsen Jan) en Ferdi Joly (Frederik Puntdroad), bassist Wim van Dijk en drummer Jan Manschot, alias Brekken Jan Schampschot. Als muzikaal uitgangspunt kiest men de pure rock & roll van Chuck Berry en Little Richard; de teksten worden in de streektaal gezongen en gaan onveranderlijk over daldeejen, de Achterhoekse term voor gein trappen.

Nadat de eerste single Hels As 'n Jagdhond is geflopt, Kolkman vertrokken en Van Dijk vervangen door Willem Terhorst (Wimken van Diene), tekent de groep bij Killroy, een dochterlabel van Johnny Hoes' platenmaatschappij Telstar. Met Oerend Hard scoort men voorjaar 1977 meteen een gigantische hit, enkele maanden later gevolgd door het nauwelijks minder succesvolle Alie. Beide nummers staan op "OEREND HARD", dat eveneens hoge ogen gooit. Pogingen om het succes te prolongeren lukken doorgaans maar half (Hendrik Haverkamp, Marie), maar de feestelijke live-optredens vergoeden veel, zo niet alles.In 1980 wordt Normaal uitgebreid met de Engelse gitarist Alan Gascoigne, die al snel de troetelnaam "De Gaspiepe" krijgt toebedeeld. "HØKEN IS NORMAAL" is een poging de rechttoe-rechtaan-rock wat meer te arrangeren. Als dat weinig geslaagd blijkt uit te vallen, wordt Ferdi Joly aan de kant gezet (om in 1981 weer op te duiken in de groep Ssst) en de muzikale koers meer en meer in de hoempa-richting omgebogen. In 1982 scoort de groep met Mamma, Woar Is Mien Pils haar grootste hit sinds Oerend Hard. Eind dat jaar verlaat Gascoigne de band om White Heat op te richten. Vervanger wordt de Achterhoeker Paul Kemper (Kempen Paultjen 'de Mealmoes'), die eerder met enkele leden van Vandenberg in de groep Threshold speelt.In de daaropvolgende jaren weet Normaal zich in zakelijk opzicht een bijzondere positie binnen het Nederpopwezen weten te verwerven. Zo bezit de groep een eigen P.A.-bedrijf, een eigen studio, een eigen platenlabel en zelfs - na voortdurende weigering van de firma Grolsch om iets terug te doen voor de jarenlang gratis genoten reclame - een eigen biermerk: Normaal Pils. Na onenigheid tussen de groep en haar manager wordt er echter een boedelscheiding doorgevoerd en blijkt men na tien jaar spelen voor hoge gages toch met schulden te zitten. De inzinking heeft ook muzikaal gevolgen. Jan Manschot keert de band de rug toe om meer aandacht aan zijn gezin te kunnen besteden, al blijkt hij het spelen toch niet te kunnen laten en zet hij in 1992 samen met Ferdi Joly de Tex-Mex/cajun-band Boh Foi Toch. Manschot wordt vervangen door de jeugdige Fokke de Jong (Bartjen), afkomstig uit de Groningse country-formatie Catfever. Voor de populariteit van Normaal heeft het weinig gevolgen. De groep is immers uitgegroeid tot een instituut, waarin het Achterhoekse volkslied, de Nationale Høkersdag en de eigen motorcross-club verankerd zijn. De binding tussen Normaal en haar fans, de 'Anhangers', is zelfs zo sterk dat ze het door een auto-ongeluk tijdelijk wegvallen van frontman Bennie Jolink overleeft. De zang wordt een half jaar lang waargenomen door Willem Duyn (Mouth van Mouth & MacNeal), terwijl Robert Colenbrander (Roberto Kachelpiepe) wordt aangetrokken om de slaggitaarpartijen voor zijn rekening te nemen. Als Bennie Jolink eind 1992 zijn comeback maakt, blijft Colenbrander deel uitmaken van de band, tot hij medio 1993 het veld ruimt voor oudgediende Jan Kolkman.In de nieuwe samenstelling reist de groep in 1994 af naar de Amerikaanse staat Florida, waar men onder leiding van de Nederlandse producer Erwin Musper de hardste maar tevens meest rootsy CD uit haar loopbaan opneemt: "GAS D'R BI-J". Aan ophouden denkt de groep vooralsnog in elk geval niet. Vragen daarover worden door voorman Buizen Beernd steevast beantwoord met: 'Daar hebben we in het jaar 2000 een vergadering over gepland. Daarna zien we wel weer verder'. Buizen spreekt niet voor zijn beurt, want de lente van 1996 brengt de nieuwe CD "TOP OF THE BULT". Uiteraard is er, met uitzondering van de vrije interpretatie van John Lennon's Baby's In Black weinig nieuws onder de zon. De wederom door Muspers geproduceerde plaat levert Normaal zelfs twee bescheiden hits op. Als een compleet uitgebluste en oververmoeide Jolink vervolgens aankondigt er even tussenuit te willen, wordt het verdacht stil rondom de Achterhoekers. Maar dankzij een smeekbede van de vele 'Anhangers' besluit Jolink toch om Normaal te continueren, zij het onder gewijzigde omstandigheden. De B.V. en het bedrijf Normaal worden opgeheven, personeel en management ontslagen (nieuwe manager wordt de vroegere zakelijk leider Joost Carlier) en het aantal optredens wordt flink gereduceerd. En er komt weer een nieuwe plaat; het verdienstelijke "KRACHTTOER", dat hoofdzakelijk gevuld is met halfakoestische country-rock. Tegelijkertijd verschijnt ook de live-plaat "DEUR DE JOAREN HEN", waar uitsluitend materiaal uit de begintijd op te horen is en waarop Jolink op grappige wijze laat horen hoe de in het Engels gezongen Normaal-liedjes klinken.In de zomer van 1997 doet de groep enkele benefietconcerten voor de door de varkenspest getroffen boeren. Vervolgens komt Normaal in een kwaad daglicht te staan als het bericht de ronde doet dat bij concerten van de groep de varkenspest verder zou worden verspreid. Hoe onwaarschijnlijk ook, de groep neemt toch maatregelen om de bezoekers te ontsmetten zodat de tour ongestoord doorgang kan vinden. In 1999 verlaat gitarist Paul Kemper na 16 jaar de band. Het 25-jarig jubileum wordt in 2000 uitbundig gevierd met de Supertententoer en de twee albums "ALLES OP ZIEN TIED" -de rockplaat- en het volledige akoestische "EFFEN ZITTEN".

VIDEO'S

FOTO'S

OPTREDENS

Oerkracht festival
(Lichtenvoorde)
Oerkracht festival
Het begin van de Lichtenvoordse festivaltraditie is op z’n zachtst gezegd ‘onwies’. Maar hoe kan het ook anders als je Het Anhangerschap, de harde kern Normaalfans, in huis haalt. Het is Lichtenvoordenaar René Niënhuis die als medewerker van evenementenbureau Loc7000 wijst op De Schans: dat zou in die dagen wel een mooi plekje kunnen zijn voor Normaals roemruchte Høkersweekend.
Zwarte Cross
(Lichtenvoorde)
Zwarte Cross
Alles zien wat er tijdens de Zwarte Cross gebeurt is absoluut onmogelijk. Maar met alle races, stunts en optredens op het gigantische terrein van De Schans is dat ook niet zo vreemd. Terwijl rechts van je een stuntteam met motoren spectaculaire capriolen laat zien op de springschans, staat bij de start een grote groep motoren te ronken. Klaar voor de start. Zondagmiddag om half vier staan alle camera's op scherp voor de rijders in de BN-ers klasse. Voorop staan EO-presentator Arie Boomsma, 3FM-dj Wouter van der Goes (verkleed als acrobaat Adriaan), de Jovinks Gijs Jolink en Hendrik-Jan Lovink natuurlijk en helemaal achteraan staat Bennie Jolink klaar. Rustig maakt hij nog een praatje met een tv-journalist. Vier rondes later heeft Boomsma de overwinning binnen en worden de BN-ers onder luid gejuich uitgezwaaid.

MEER INFORMATIE?

Heeft u meer informatie en/of beeld- of geluidsbestanden van dit artikel? Stuur uw informatie dan naar poparchief@roomseherrie.nl. Gelieve duidelijk te vermelden welk artikel het betreft.

GERELATEERD: