Filter of zoeken:

Type: (slechts één selectie mogelijk)

Muziek Locaties Overige

Decenia: (twee selecties mogelijk)

'40 - '49 '50 - '59 '60 - '69 '70 - '79 '80 - '89 '90 - '99 '00 - '09 '10 - '19

Genre: (twee selecties mogelijk)

Country Dance Dialect Drive-in Funk Jazz Klassiek Levenslied Metal Overige Pop Reggae Rock Urban

Plaatsnaam: (maximaal één selectie mogelijk)

Groenlo Harreveld Lichtenvoorde Lievelde Marienvelde Vragender Zieuwent
Gefilterd: 0 van 0 items

Zoeken:

Iedere laatste zaterdag van oktober

Iedere laatste zaterdag van oktober

Iedere laatste zaterdag van oktober

Iedere laatste zaterdag van oktober

Iedere laatste zaterdag van oktober

Iedere laatste zaterdag van oktober

Keifestival

Type: Evenement Plaats: Lichtenvoorde

OMSCHRIJVING

Bekend bij velen, maar geen cent te makken. Het bijzondere van de landelijk bekende volleybalvereniging Longa ’59 is dat de club al sinds het midden van de jaren zeventig behoorlijk succesvol is, maar tegelijkertijd is de kas meestal leeg. Zo bloeit de club rond 1980 ook, speelt het eerste damesteam op topniveau en stijgt het aantal jeugdleden. Gijs Eijsink, op dat moment een soort van algemeen manager, blaast de Longa Activiteiten Commissie afgekort LAC, nieuw leven in met als doel de kas te spekken met bingo’s, loterijen en zelfs een fancy-fair waarbij Jan Akkerman en De Gigantjes in de Hamalandhal komen optreden. Met wisselend financieel succes. Het idee om eens een grote klapper te maken met een groot popconcert laat hem niet los. In maart ’86 wordt de grote stap gemaakt. Normaal komt voor de première van de ‘veldtocht’ naar de Hamalandhal. De gezellige activiteitencommissie wordt daarvoor eerst omgedoopt in de Stichting Volleybal Promotie ofwel SVP Longa ’59 met het oog op financiële risico’s en aansprakelijkheid.

Naast Gijs Eijsink bestaat de SVP op dat moment uit Bert van Halteren, Rob Tenten, Hans Pillen, Herman Bonnes, Joop Wopereis, Gonny Stortelder, Ingrid Wolterink en Marcel Mellink. In samenwerking met kantinebaas Ronald Kruip wordt een prachtige omzet gehaald met bijna 3000 consumerende høkers. Niet alle winst gaat meteen naar de volleybalclub. Een werkkapitaal van 10.000 gulden blijft bij de SVP die de smaak te pakken heeft. Normaal wordt meteen weer geboekt voor het volgende jaar! Als geboren Tukker is Eijsink een vaste bezoeker van het Oldenzaalse Kerriefestival. Hij neemt het splinternieuwe commissielid Jan Doppen mee. Die is ook onder de indruk. Alle kroegen staan daar ieder jaar op de kop. Overal verschillende acts en bands. Met een passe-partout kun je kiezen en je eigen muzikale kroegentocht houden. De heren geven hun ogen en oren goed de kost. Dat moet ook in Lichtenvoorde kunnen. De daad bij het woord. Eind oktober is de beste tijd. De cafés in Lichtenvoorde zijn dan nagenoeg leeg en zo zijn de kasteleins enthousiast te maken voor deelname. Ondanks voorzichtig tegengas (“Moeten onze vaste stamgasten dan ook zo’n polsbandje kopen? Belachelijk!”) lukt het om het merendeel van de Lichtenvoordse zalen en cafés te winnen voor de allereerste editie van het Keifestival. Die naam ligt voor het oprapen.

Cultuur
De programmering voor het Keifestival krijgt een eigen draai. Het moet beslist geen popfestival worden maar een prachtige ludieke opstapeling van cultuuruitingen in brede zin, waarin alle stijlen aan bod komen. Je moet op het Keifestival kunnen lachen, huilen, swingen, meezingen en vooral genieten op veel verschillende locaties, zo is de opvatting van het duo Eijsink en Doppen, dat de programmering van meet af aan oppakt en dat ruim 15 jaar lang zal blijven doen. Inspiratie wordt verkregen door het jarenlang bezoeken van evenementen zoals The Boulevard of Broken Dreams (later De Parade), De Gentse Feesten, De Vierdaagse Feesten, theaters en ontelbare bandoptredens in het hele land. In kilometers werd de aardbolomvang minimaal rondgereden. “Dat lijkt overdreven, maar is het niet. Als je veel ziet en hoort, loop je ook tegen verrassende bands aan”, zegt Eijsink. “Ik weet nog dat we in 1989 of ’90 tijdens de Gentse feesten diep in de nacht nog wat rondstruinden in de buurt van de Jacobskerk. We doken een kelder in waar nog live-muziek te horen was. Het was een driemansgroep met Vlaamstalige songs. Het was niet geacheveerd, het was niet geschoold, maar het was wel authentiek, naïef, meeslepend, uit het hart en apart. We besloten de jongens te contracteren. Gorky heetten ze. Op het Keifestival een paar maanden later moesten ze spelen in het Swingcafé. Maar toen ze om 11 uur moesten beginnen, waren ze in geen velden of wegen te bekennen. Telefoneren hielp niet. Niemand nam op. Het was al na twaalven toen ze toch nog opdaagden. Hun vooroorlogse VW-busje was kapot gegaan onderweg. Het gekke van alles was, dat Gorky het jaar erop een grote naam zou worden bij de zuiderburen en eigenlijk anno 2007 nog altijd is.” Verhalen over hoe Doppen en Eijsink bands vonden die iets bijzonders hadden, zijn er te over. Ze contracteren een aantal keren een band voor relatief weinig geld, maar als dan zoveel maanden later het Keifestival weer draait, is dezelfde band razend populair vanwege een grote hit en inmiddels drie keer zo duur. Dat geldt onder andere voor Total Touch met Trijntje Oosterhuis, Rowwen Hèze, Van Dik Hout en de Belgische popgroep The Dinky Toys met de later beroemde zanger Kid Coco. Soms ook gaat het mis. Nog even terug naar Gent, waar destijds op het kleine podium van de Groentemarkt de zanger Chris Hageland de ene cover na de andere de late avondlucht in slingert. John Denver is zijn favoriete artiest. Het hele plein brult mee, Thank God I’m a country boy. “Die moeten we naar het Keifestival halen. Leuk voor in de kroeg als het publiek de tongen los heeft en in karaoke-achtige stemmingen is.” Zo gezegd, zo gedaan. Hageland kwam naar de Achterhoek, hetgeen voor hem zoals hij zei, een wereldreis was. En hij had nog een probleem: zijn muziek sloeg op het Keifestival niet aan. Gedesillusioneerd reed hij terug naar West-Vlaanderen. Overigens ook in 2007 staat hij gewoon weer op de Groentemarkt in Gent. 

25 oktober 1986 
Terug naar de première. Op een zeer regenachtige zaterdagavond wordt het allereerste Keifestival geopend door burgemeester Jacques Groffen. Met een Frans stokbrood als dirigeerstok slaat hij hilarisch de maat voor het openingsnummer van het Achterhoeks salonorkest in café De Koppelpaarden. Op hetzelfde moment begint De Hilgerländerkapel heuse Tiroler muziek te blazen in Den Diek. Rotterdamse Harry en Anny van De Berini’s laten café ’t Pöterke schudden van het lachen. In Den Olden Tram speelt een gezapig jazzorkestje voor een handvol kenners. Café Van Lochem puilt helemaal uit. De Achterhoekse countrydiva Sandra Vanreys zet daar met een geluidsband de hele tent op kop. Drie Grieken met de naam Les Athene proberen de sirtaki in café De Kruup. Pas vanaf 22.30 uur komen de pop en rockliefhebbers aan hun trekken. Legende Kaz Lux in De Leeuw, bluesband Lips bij ’t Slöfke en Blue Shuffle bij Van Ooijen. Kees Ouwejan en zijn makkers proberen bar Brul te betoveren. Het Keifestival 1986 wordt zinderend afgesloten door de Rolling Stones imitatoren van Instead of Stones. That’s satisfaction. De première van het Keifestival is een groot succes. Maar liefst 1250 jonge en oudere bezoekers waarderen het initiatief en dokken fl. 7,50 voor een stempel! Daarnaast betalen de horecazaken een bijdrage aan de organiserende Stichting SVP. Enthousiaste vrijwilligers van Longa ’59 zorgen voor een goede muntverkoop en entreecontrole. Een leuk bedrag kan worden bijgeschreven op het conto van de volleybalclub. De traditie is geboren! In het voorjaar van 1987 haalt de SVP Normaal weer naar de Hamalandhal. Het succes van de eerste keer wordt lang niet meer gehaald door de sterk gestegen gage en de meerkosten voor vloerbedekking en veiligheid. Het Keifestival wordt als lucratiever ingeschat en is vanaf dat jaar de hoofdactiviteit van de stichting. Er wordt flink geïnvesteerd. Spandoeken, borden voor de invalswegen, podiumborden, sfeerverlichting en een compleet publiciteitsplan moeten voor meer bezoekers zorgen. Op het festival van 31 oktober 1987 rijden voor het eerst taxibusjes de stappers van kroeg naar kroeg voor een munt. Een draaiorgel en een mobiel café op de Markt verhogen de sfeer. Als een soort eerbetoon wordt het bestuur van het Oldenzaalse Kerryfestival uitgenodigd om in zaal Hogenkamp de opening van de Lichtenvoordse variant te verrichten. Het bezoekersaantal stijgt fors. De kroegen puilen uit. In de zalen is op bepaalde momenten nog wel ruimte maar mensen kiezen vaak op hetzelfde moment voor dezelfde locatie. Regionale kranten beginnen al te koppen over teveel drukte. Dat is nog maar het begin. De Achterhoek vindt het Keifestival supergezellig en het feest groeit elk jaar. Allerlei details worden geprofessionaliseerd. Kunstenaar en vormgever Vic Hulshof maakt vanaf 1988 de affiches, flyers en passe-partouts. Prachtige getekende kunstwerken in felle kleuren domineren de kenmerkende huisstijl van het festival. Niet zelden worden de aankondigingposters meteen na het ophangen meegenomen door verzamelaars. De polsband vervangt het ouderwetse stempel als entreebewijs. In 1990 barst het Keifestival uit haar voegen. Bij het optreden van Mud in zaal ’t Zwaantje is het letterlijk mudvol! Bijna 1200 man ziet zanger Les Gray na 40 minuten van het podium waggelen. De man is zó ziek dat hij het letterlijk in z’n broek doet! In de kroegen is er al helemaal geen doorkomen meer aan. Een mooie herinnering is ook het optreden van Margriet Eshuijs. De populaire zangeres zou met haar band in de grote zaal van ’t Zwaantje staan, maar kreeg plotseling een verzoek om dezelfde avond bij Sonja Barend in de uitzending te komen. Besloten werd dat ze later op de avond zou spelen. Voor de tijd ervoor werd halsoverkop de band van Bert Heerink nog gecontracteerd. De zaal zat tjokvol en ook Margriet Eshuijs trad daarna op voor een overvol Zwaantje. Publiek uit de hele regio heeft de weg naar Lichtenvoorde gevonden. Uit een marktonderzoekje blijkt dat meer dan 50% van de bezoekers niet uit de gemeente Lichtenvoorde komt. Jan Doppen: ”We verkochten in die jaren gemiddeld meer dan 3000 kaarten, de uitschieter was geloof ik bijna 3700 bezoekers”. Met de sporthal en de zalen van ’t Zwaantje, De Koppelpaarden en De Leeuw hadden we wel de vierkante meters, maar als de massa gezellig om 23.00 uur naar het centrum trekt is er daar geen houden meer aan.” Qua inkomsten worden er mooie jaren gedraaid maar de uitgaven voor bands, geluid en licht, podia, tentjes en inrichting stijgen navenant. 

Openingsrituelen
Om telkens een mooi startschot voor het Keifestival te kunnen geven wordt de opening met lokale, regionale en zelfs landelijk bekende Nederlanders bedacht. Naast de burgemeester, de wethouder en het eerder genoemde Oldenzaalse Kerry-bestuur valt die eer te beurt aan ex-Dolly Dot Angela Groothuizen, voorzitster van de BV Pop Jerney Kaagman en volleybalinternational Ron Zwerver. Ze kwamen allemaal voor een reiskostenvergoeding en werkten spontaan mee. Gijs Eijsink: ”We hebben ooit geprobeerd op de vrijdag voor het Keifestival een extra openingsavond met ludieke onderdelen zoals de Papegaai talkshow in zaal Hogenkamp neer te zetten. Dat bleek geen haalbare kaart. Wel oergezellig, maar de belangstelling viel tegen. Zaterdagavond om 20.00 uur bleek een betere optie.” Later zouden de openingsrituelen worden afgeschaft. Het bestuur vond het niet meer nodig. 

Zoete herinneringen
De herinneringen zijn zoet. De basis op de AMRO-bank waar directeur Gerritsen zelf meehielp met geld tellen en sorteren, samen met secure penningmeesters als Joop Wopereis en vooral John Eppingbroek die de kunst verstond om de meeste vervelende muzikanten toch met de overeengekomen gage en een goed gevoel naar huis te sturen. Daar ontvingen Doppen en Eijsink eerder op de avond de bands en losse artiesten. Tussendoor maakten ze om beurten een rondje langs de podia. Daar kwam Marcel Mellink zijn avonturen vertellen met onvervalste Achterhoekse metaforen als aanstichters van lachsalvo’s. Hij en Bertus van Halteren hadden met hun assistenten de hele dag langs de zalen gesjeesd om doeken en verlichting te bevestigen. ’s Avonds genoten ze van de sfeer en muziek op het festival. De geldlopers Henri Pothof, Bonny Tenten en anderen meldden zich ook regelmatig bij de bank. Hoe ging dat altijd goed? De heren hadden soms vijf maandsalarissen aan contanten in de binnenzak als ze een post van de muntverkoop hadden leeggehaald. Stien Pothof meldde zich als ze op de Markt de wagen sloot waar tot laat op de avond nog passe-partouts gekocht konden worden. Ze zorgde zelf altijd voor helpers en maakte er een gezellige zit van. Bestuurslid Erik Harbers was de man die zorgde voor voldoende personeel bij muntverkooppunten en kroegdeuren. Ook hij glom altijd met zijn hele gezicht van de taferelen in de Lichtenvoordse zalen en cafés, maar had ook een goed oog voor wat er op straat gebeurde. 

De overgang
De laatste zaterdag van oktober, van acht tot diep in de nacht, van kroeg naar kroeg. De meeste zittende bestuursleden van de SVP vinden het na bijna 15 jaar welletjes. Het bezoekersaantal loopt langzaam terug. Niet alle deelnemende horecazaken zijn nog enthousiast. Gijs Eijsink stopt in 1999. Programmeur Jan Doppen fungeert nog een jaar als interim-voorzitter en geeft dan de hamer aan Ester Pillen. Samen met ‘bouwer’ Marcel Mellink en de ondertussen aangetreden nieuwe bestuursleden organiseren ze in het overgangsjaar 2000 de laatste editie van het bekende maar aan slijtage onderhevige Keifestivalconcept: in alle kroegen van het dorp. Dan besluit de vernieuwde stichting SVP over te gaan naar één centrale locatie. Hans en Marcel Pillen van hotel/zalencentrum ‘t Zwaantje zien het wel zitten: zaterdag 29 september 2001. Het Zwaantje biedt 3 zalen en buiten genoeg ruimte voor een tent. Al gauw blijken de voordelen: slechts één horecaondernemer als aanspreekpunt, alles is centraal en binnen loopbereik. Nu moet alleen het publiek nog overtuigd worden. Echt grote acts zijn niet te betalen, maar wel grote namen in de vorm van tributebands. Abba Gold en Pinkfraud staan in 2001 met succes op het podium. Het publiek is best positief en het Keifestival is weer op de goede weg. In 2002 is het festival als vanouds op de laatste zaterdag van oktober. Het is het jaar van Peter Pan Speedrock. Deze tot dan nog redelijk onbekende band zorgt ervoor dat het publiek ook eens kennis maakt met het plafond en de hoeken van ’t Zwaantje. Het jaar 2003 zet Busted om kwart voor negen de tent op zijn kop. Saxon laat horen dat oud heel hard kan zijn. De SVP krijgt een schadeclaim: het busje van de Cheatles wil onder de toegangspoort doorrijden, maar het Engelse voertuig is te hoog en de steigerpijpen komen naar beneden. Gelukkig zit het stuur aan de verkeerde kant! Keifestival 2004 knalt met Rudeboy & the League of XO Gentlemen. De band zorgt voor zoveel lage tonen dat het konijn van het dochtertje van eigenaar Marcel Pillen overlijdt aan een hartstilstand. Om een uur of elf klinkt uit de kassa echter vrolijk gegil: 

Uitverkocht! Verandering van locatie doet toch ook leven. 

Keifestival 2005
De 20e editie van het Keifestival, voor de 5e maal bij ’t Zwaantje. Tijd voor iets extra’s. Verschillende kunstenaars worden benaderd om net als 8 jaar eerder decordoeken te beschilderen. Om acht uur ‘s ochtends wordt de carrosseriespuiterij van Ralph Eeftink tot atelier omgebouwd. Even later is het een galerie waar menig kunstkenner zijn ogen uit zou kijken. ’s Avonds krijgen bezoekers van het Keifestival hiertoe alle gelegenheid. De doeken, ‘vers van de pers’, zijn zo gewild dat er extra security wordt ingeschakeld om ze te behoeden voor diefstal. Buiten in de grote tent spelen the Bogus Brothers. Niet alleen het dak gaat eraf, ook de vloer gaat eraan. Uitverkocht huis. In 2006 ontstaat een rare situatie als in de wandelgangen voor aanvang al wordt geroepen dat het festival al weer uitverkocht is, niet waar dus! Het wordt weliswaar een erg gezellige avond met ook de ruimte van Café De Schatberg erbij. De verdeling van de beschikbare ruimte is kritisch bekeken en beter gestructureerd. In de grote tent is de ‘stille disco’ een happening op zich en houdt het publiek ook na het gemeentelijk voorgeschreven stiltetijdstip in de tent. Daarnaast draait de cafétent als een tierelier op Hollands Glorie.

Bestuursleden:
Vanaf 2000 tot nu zijn de Keifestival-bestuursleden: Marcel Mellink, Walter Niënhuis, Martijn Verhoeven, Harm te Plate, Ester Pillen, Wim Wiggers, Debby Zuidinga, Jelle Spexgoor, Maurits Krabbenborg, Onno Zijdel, Leon Beuting, Sabine Eeftink, Roy Eppingbroek, Thijmen Voerman, Carina Hoek, Roel Stoltenborg en Ellen van Halteren. 

Kleintje Kei(festival)
In januari 2003 wordt een muzikale baby geboren: Kleintje Kei. Talentvolle bands krijgen daar een podium, professioneel geluid, een juryoordeel en naamsbekendheid door persberichten en affiches. Maandelijks op zondagmiddag vanaf januari in vier verschillende kroegen. Na een oproep in de krant melden zich tientallen bands uit de omgeving. Voorrondes worden gehouden bij café de Zaak, café de Kletskop, ’t Doktertje en Tapperij Van Ooijen. De finalisten op een bloedhete Hemelvaartsdag in ‘t Zwaantje zijn: Wim de Boer, She’s mine, The Facials en bENDOVER. De winnaar krijgt een geldbedrag en een optreden op het grote Keifestival. De eerste winnaar is bENDOVER uit Groenlo. Kleintje Kei is een blijvertje. In 2004 wint Blinded. Andere winnaars: 2005: De Tafel van 11, 2006: QQ47, 2007: First Million. Inmiddels is het Kleintje Kei groter geworden en zet het marktplein op z’n kop. Weer een feestje erbij!

VIDEO'S

FOTO'S

AFFICHES

Locatie (Google Maps)

PROGRAMMERING

De onderstaande bands en artiesten uit de gemeente Oost-Gelre hebben gespeeld op dit evenement
Deanmoore
(Metal, Rock)
De Gracht
(Pop)
Back-edge Soultrain
(Rock, Urban)
Bendover
(Rock)
Blazt
(Rock)
Blinded
(Pop, Rock)
Bloody Honkies, The
(Rock)
Boh Foi Toch
(Dialect)
Busted
(Pop, Rock)
Call the Police
(Pop)
First Million
(Pop, Rock)
Gentband, De
(Pop, Rock)
Get A Grip
(Rock)
Lebber
(Pop)
Lighten Up
(Pop)
Milo
(Dance)
Non Kwa Herrie
(Pop, Rock)
QQ47
(Rock)
Sugartoosh
(Rock)
Tim Disney Band
(Rock)
Shiver
(Rock)
MiNK DeBand
(Country, Pop, Rock)

MEER INFORMATIE?

Heeft u meer informatie en/of beeld- of geluidsbestanden van dit artikel? Stuur uw informatie dan naar poparchief@roomseherrie.nl. Gelieve duidelijk te vermelden welk artikel het betreft.

GERELATEERD: