Wat brengt zoveel mensen bij elkaar in een band? Het plezier om samen muziek te maken en één avond in de week je hoofd weer helemaal leeg te maken van alle dagelijkse beslommeringen. Bij de oprichting heeft de een jaren ervaring in verschillende bandjes en de ander heeft nog nooit een instrument aangeraakt. Er wordt een oefenruimte gebouwd en als die klaar is wordt er iedere donderdag gerepeteerd.

”Watts Goin’ On behoort tot de weinige groepen, die er in geslaagd zijn zeer professionele funk te spelen zonder daarbij in de discosfeer terecht te komen. Dat komt niet in de laatste plaats door de opvallende gitaarpartijen van Peter Harbers, die vaak eerder aan U2 doen denken dan aan disco. Dat feit, gecombineerd met een prima ondergrond van bas, toetsen, drums én de fantastische stem van Betty Bish maakt elk optreden van WGO tot een unieke gebeurtenis!” Dit schrijft programmeur Peter Clement van KRO’s Rocktempel, maart 1983, in het programmaboekje voor de Groepenpresentatie in de Enschedese Veenstra-hallen. Het populaire radioprogramma is in het hele land op zoek naar talent en uiteindelijk komen dan tien uitverkoren groepen met hun beste nummer op de Rocktempel verzamelelpee, die in 1983 wordt uitgebracht. Watts Goin’ On schopt het heel ver: de A- kant van de Rocktempel elpee opent met hun nummer ‘Boy’. Een ereplaats dus.

Opgericht in augustus 1979, wanneer vier leden van Carbon Acid tóch door willen gaan met muziekmaken, nadat diezelfde band ‘ontploft’ is. Willem te Molder is op dat moment met Jimi Lawa en Huub van Berkel bezig om een bandje te beginnen en zoekt repetitieruimte. Hij weet, dat er op zaterdag gerepeteerd wordt in de Zaaihuve door een bandje, dus die kant op. Het restant van Carbon Acid blijkt er nog te repeteren en meteen valt op, dat er geen bassist meedoet.

Støppelbørd ontstaat in de zomer van 1983. Op de braderie van Borculo moet worden opgetreden met ene Jaqueline als zangeres. Dit optreden gaat echter om de een of andere reden niet door. Omdat er niet voor niets is gerepeteerd wordt er uitgeweken naar De Brasserie in Groenlo. Drie Bretonse jongens, die op camping Marveld zijn neergestreken ondergaan die avond samen met een niet al te groot publiek en raken superzat en even enthousiast over ‘de band’.