The Vool wordt bekend met haar bizarre optreden tijdens de Lechenvoordsen Aovend bij café Van Ooijen in 1992. Tijdens dit evenement maakt Lichtenvoorde kennis met de abstract harmonieuze klankwereld van dit geestverruimende duo. Geruggensteund door twee drummers (Rob Tenten, Wim Mentink), drie gitaristen (Leon Venderbosch, Paul Kampshof, Bram Bremer), een cassetteband met louter alleen A-accoorden van Prince (Henry Wolters), een contrabas (Clemens Venderbosch), conga’s (Louis Wolters), orgel (Jan Kruip) en een ‘Philips de luxe’ stofzuiger (Gert-Jan Kerkdijk) produceert The Vool een soundwall, die bij de verbijsterde aanwezigen een verpletterende indruk achterlaat!

Het ‘na Boh Foi Toch-iaanse’ tijdperk van Jan Manschot begint met zijn nieuwe band Bakkerij Manschot, genoemd naar de geboorteplek van Jan. Niet lang bestaan als viertal, maar nog steeds actief als trio Bakkerij Manschot. De Bakkerij speelt Bob Dylan/The Band-achtige Engelstalige pop.

De naam betekent iets in de trant van ‘tjongejonge, 't is mi-j wat!’. De oprichters besloten destijds Tex-Mex, cajun en zydeco-achtige muziek te gaan maken. Cajun is de muziek van de van oorsprong Franse bewoners uit Louisiana, de Amerikaanse zydeco leunt meer op een zwarte oorsprong. De zang is in het Achterhoeks dialect. Het repertoire bestaat voor het overgrote deel uit eigen werk, aangevuld met enkele covers, voorzien van een dialecttekst. Het eerste optreden vindt plaats op 1 januari 1990 tijdens het Achterhoek Gala in zaal Concordia in Hengelo (G). Dit is zó succesvol dat de aanvragen binnenstromen. Omdat het repertoire slechts uit vijf nummers bestaat, starten ze in kleine kroegen om zo rustig het repertoire uit te kunnen breiden. Vaak treedt Hans Keuper voor de pauze alleen op, omdat hij ook over een eigen troubadour-achtig repertoire beschikt. Boh Foi Toch wordt al snel een veelgevraagde band in Oost-Nederland.

Eind jaren ’80 waait de Perestrojka van Michail Gorbatsjov door de Sovjetunie. De geheime dienst KGB dreigt te verdwijnen en een paar Lichtenvoordse muziekvrienden zijn zojuist benaderd door Manus van Ooijen voor een optreden op diens vermaarde Lechenvoordsen Aovend. Met welk bandje dat gebeurt maakt de kroegbaas niet uit: “As et maor uut het dorp kump is’t good!” Jan Doppen, Peter te Brake en Joop Tenten besluiten voor deze gelegenheid maar eens een flinke grote soul & rockformatie met zangeressen en blazers te gaan formeren. Ze kennen genoeg muzikanten en soortgelijke bezettingen zijn op dat moment erg succesvol.

Our Limited Corporation, afgekort OLC, is de oorspronkelijke naam van deze band, die aan de vooravond van de flower power is opgericht. Die naam doet echter teveel denken aan een biljartfabriek waarop gekozen wordt voor L.O.C. ofwel The Loc. Op zeer eenvoudige versterking worden nummers van Stones, Beatles, Animals en Yardbirds gespeeld. Zanger Joop Tenten blijkt een grote fan van zijn idool Mick Jagger.

Het is wel even wennen als ik op het afgesproken tijdstip huize Manschot betreed. Jan doet open en ondanks de altijd warme begroeting is er toch iets wat ik gelijk al mis. Ik zie het niet meteen, maar na enkele seconden heb ik het. Die snor! Dat bovenlipstruikgewas waar Jan, al zolang als ik hem ken, achter schuil gaat. Die ‘ik greuj gewoon alle kanten uut’ snor, is weg! Ik loop een beetje lacherig naar binnen en betrap me er op, dat ik hem wat onwennig aankijk. Hij mij ook. “Floor, onze dochter van 26, heeft mij nog nooit gezien zonder snor, dus op haar verzoek heb ik hem er af gehaald.”

Achterhoekse band die met haar combinatie van rock & roll, hoempa en dialect een jarenlange succesformule in handen heeft. De groep begint in 1974 onder de naam Pudding en bestaat dan uit zanger Bennie Jolink (Buizen Beernd), gitaristen Jan Kolkman (Ketsen Jan) en Ferdi Joly (Frederik Puntdroad), bassist Wim van Dijk en drummer Jan Manschot, alias Brekken Jan Schampschot. Als muzikaal uitgangspunt kiest men de pure rock & roll van Chuck Berry en Little Richard; de teksten worden in de streektaal gezongen en gaan onveranderlijk over daldeejen, de Achterhoekse term voor gein trappen.

Double You See is een coverband met een hoog swinggehalte. Het repertoire is zeer divers, van stevig tot funk en van rock tot blues. Met maar liefst drie zangers en een zangeres, swingende blazers en een stevige basis van drums en bas in de gelederen, valt er veel te zien en te horen. Voor kroegen, feesten en festivals, het maakt niet uit, podiumervaring genoeg voor een swingende avond.

De band Snow vindt zijn oorsprong in de kroeg ’t Slöfke en ’t cafévoetbal. In de kroeg is het idee ontstaan om samen een band te beginnen. De schuur van Rob wordt repetitieruimte. Het repeteren kan beginnen. Eigen werk, want ze raken ondergesneeuwd onder hun muzikale ideeën. Vandaar ook de naam Snow! De teksten geven meer problemen. Theo Dries komt de band versterken met z’n teksten, zangkunst en z’n podiumentertaiment.

Het begint allemaal met de naam Maif, maar deze naam wordt in 1974 met de komst van toetsenist Henry Wolters veranderd in Abraxas. René Wessels heeft Maif dan al verlaten, want in die tijd verandert het geluid van de coverband aanzienlijk in positieve zin.

De meest ambitieuze leden van de concurrerende Lichtenvoordse bands Abraxas en Morpho besluiten in 1976 samen beter te worden. Er wordt twee maanden keihard gerepeteerd in de LTS. Niemand minder dan ‘gigant’ Anton Kolkman komt daar een paar keer langs om bijna ‘lesgevend’ mee te pielen. Dat klikt zó goed, dat hij besluit te blijven. Tot grote trots van de jonge oprichters. Door de veelzijdigheid en het enorme compositietalent van Anton biedt de ‘superband’ opeens alle perspectief.

Het is op een doordeweekse avond in De Brasserie in Groenlo, als Peter Harbers vertelt dat hij de afgelopen week enkele dagen als straatmuzikant heeft gespeeld in Gent, België, tijdens de Gentse Feestweek. Samen met John en Robin, gitaristen en vrienden uit Amsterdam. Een jaar eerder is hij al eens met Henry Wolters wezen spelen in datzelfde Gent en dat is hem supergoed bevallen. Dus hij is wéér geweest. Misschien een idee om daar met meerdere muzikanten naar toe te gaan? Maar dan met een Grols-Lichtenvoordse combinatie. In no time wordt dat geregeld en het daaropvolgende weekend staan Roel Harbers, Henry Wolters, Willem te Molder, Han Mali op straat te spelen in Gent tijdens de Gentse Feestweek.

Covers van o.a. The Black Crowes, The Badloves, The Arc Angels, Jimmy Barnes, Paul Weller en Pete Droge. Het idee om maar weer eens een bandje te beginnen ontstaat tijdens een busreis naar Pieterburen. De muzikantenpraat tussen André en Henk eindigt in een toezegging om eens met elkaar te gaan spelen. De bezetting is al vrij snel rond en een uitstekende oefenruimte wordt gevonden in Brummen.

In hun hoogtijdagen spelen ze wel 200 keer per jaar, naast hun gewone werk of baan. Dieptepunt is het overlijden van Jopie Kolkman (drummer) als gevolg van een eenzijdig auto-ongeluk. Hoogtepunten zijn er vele, m.n. de radio-optredens bij de KRO in de programma’s ‘Jeugd en Ritme’ en ‘van 12 tot 2’.

Voor de fancy fair ten behoeve van Longa ’59 in de Hamalandhal is een band nodig. Voorzitter Gijs Eijsink vraagt commissielid Rob Tenten, of hij voor die gelegenheid niet met lokale muzikanten wil spelen. Een naam heeft Eijsink al verzonnen, hoe toepasselijk!

”Watts Goin’ On behoort tot de weinige groepen, die er in geslaagd zijn zeer professionele funk te spelen zonder daarbij in de discosfeer terecht te komen. Dat komt niet in de laatste plaats door de opvallende gitaarpartijen van Peter Harbers, die vaak eerder aan U2 doen denken dan aan disco. Dat feit, gecombineerd met een prima ondergrond van bas, toetsen, drums én de fantastische stem van Betty Bish maakt elk optreden van WGO tot een unieke gebeurtenis!” Dit schrijft programmeur Peter Clement van KRO’s Rocktempel, maart 1983, in het programmaboekje voor de Groepenpresentatie in de Enschedese Veenstra-hallen. Het populaire radioprogramma is in het hele land op zoek naar talent en uiteindelijk komen dan tien uitverkoren groepen met hun beste nummer op de Rocktempel verzamelelpee, die in 1983 wordt uitgebracht. Watts Goin’ On schopt het heel ver: de A- kant van de Rocktempel elpee opent met hun nummer ‘Boy’. Een ereplaats dus.

Geboren op zes februari 1960 in Harreveld. Zeer begaafde toetsenist en muzikale duizendpoot uit het grote gezin (negen kinderen) van Joop ‘Mollas’ Wolters en Marie Kampshof ‘Gais’ uit Harreveld. Henry heeft een fundamenteel stempel gedrukt op tientallen bands uit Lichtenvoorde en de hele Achterhoek. Al als jochie blijkt zijn aangeboren talent op het altijd aanwezige harmonium(!) in het ouderhuis aan de Kerkstraat dat peuter Henry intensief trappend bespeelt.