Het eerste optreden van Friction is op 11 september 1978 tijdens een schoolfeest op de Mavo. Verdere optredens worden gedaan voor het jongerenwerk in Lichtenvoorde. Friction speelt eigen nummers maar ook enkele covers. Friction is een echte vriendenband. Niet alleen de band zelf, maar alles erom heen maakt het tot een hechte band.

In hun puberjaren hebben Leon, Daan en René elkaar op muziekgebied al gevonden. Ze zijn fans van symfonische rockbands als Saga, Rush en Yes. De jongens willen niets liever dan die muziek óók maken. De repetities op zaterdagmiddag in Lichtenvoorde zijn uniek en van grote waarde. In het oude klooster naast de kerk ‘s morgens op de bakfiets twee uur lang alle spullen versjouwen en dan vol fanatisme repeteren.

Onder de naam Little Bones spelen ex-Far Pavillions singer/songwriter Erik Oonk en drummer Leo Heutinck (ex-LPG, Skid Row) al jarenlang met uitsluitend eigen werk op de diverse grote podia en in radioprogramma’s. Niet lang nadat de zeer veelzijdige gitarist Serge Walvoort (ex-Depau) de band komt versterken, worden ook covers in het repertoire opgenomen. Met de komst van nog een ex-Far Pavillions lid Thijs Brinks wordt de band completer dan ooit tevoren, met een onderlinge chemie, die je zelden bij bands tegenkomt.

De band begint op een jamsessie in Café De Zaak in mei 1996 en groeit als Police-coverband uit tot iets blijvends. Na deze sessie volgen vele optredens met als hoogtepunten de Beach Party, het Keifestival en de KGB nieuwjaarsparty. Ook zijn er wel mindere optredens. Met z’n vieren in drie auto’s, met alle apparatuur op een zondagmiddag naar Groningen.

Voorjaar 2004 komen vier muzikanten voor het eerst bij elkaar om een nieuwe band te starten. Zanger René Kannegieter, bassist Martin Hummelink en gitarist Leon Venderbosch kennen elkaar nog uit een vorige band te weten Call the Police, die alleen Police covers speelt. Martin en Leon kennen drummer Rob Tenten uit de Lichtenvoordse popscene van o.a. KGB en Simply Fat.

Eind jaren ’80 waait de Perestrojka van Michail Gorbatsjov door de Sovjetunie. De geheime dienst KGB dreigt te verdwijnen en een paar Lichtenvoordse muziekvrienden zijn zojuist benaderd door Manus van Ooijen voor een optreden op diens vermaarde Lechenvoordsen Aovend. Met welk bandje dat gebeurt maakt de kroegbaas niet uit: “As et maor uut het dorp kump is’t good!” Jan Doppen, Peter te Brake en Joop Tenten besluiten voor deze gelegenheid maar eens een flinke grote soul & rockformatie met zangeressen en blazers te gaan formeren. Ze kennen genoeg muzikanten en soortgelijke bezettingen zijn op dat moment erg succesvol.

Een soul-pop-coverband uit het Lichtenvoordse. Eén van de ultieme hoogtepunten is een optreden in het Sourcy Center als voorprogramma van Mother’s Finest.

In de Eurostudio op ’t Hof beginnen Rob, Jan, Leon en Rezy aan een nieuw bandje, want stilzitten is ook niet alles. Een beetje lekker coveren is de bedoeling en regelmatig optreden. Al gauw blijkt de ene gitaar voor veel nummers niet toereikend en gitarist Tim Ebbers vindt het leuk om ook een keertje mee te spelen. Dat hij ook een heel goede zanger is biedt veel mogelijkheden.

Het is begin jaren ’90. MTV Unplugged is zeer populair op teevee. Iedereen lijkt de stekkers uit zijn versterker te trekken en gaat op zijn minst semi-akoestisch verder. Bassist Jan Doppen wordt gebeld door een vriend die bij een groot modemerk werkt. Op de vraag of hij nog ‘zo’n soort MTV band’ kent geeft hij een bevestigend antwoord. Razendsnel worden bevriende muzikanten benaderd en Underplugged is een feit. Twee akoestische gitaren, vier stemmen en een bas.

”Vanaf mijn 14e jaar speel ik gitaar. De eerste lessen ‘klassiek gitaar’ (ik wilde liever geen klassiek maar dat kon niet anders) krijg ik van Klaas van Polanen. Omdat er nog geen gitaarlessen in popmuziek worden gegeven, leer ik zelf electrisch gitaar spelen in de bands Flake en later Head over Heels. We maken onze eigen nummers, weliswaar geïnspireerd door bands als Rush en Saga. Na het eindexamen havo in Groenlo word ik aangenomen op het conservatorium in Enschede (tegenwoordig ArtEz).

Basgitaren met een lichtschakelaar erop, spelen op een radio waar in de repetitiepauzes Hilversum 3 op te beluisteren is! De beginjaren van een bandje. Een nummer bestaat vaak uit twee of drie akkoorden. Als het voorál maar snel is! Het allereerste optreden is in de Möllenkoare aan de Patronaatstraat.

Als ze zo samen zijn, voelt het niet meer alsof ze De Gracht zijn. Wat overgebleven is na al die jaren samen on tour, is een diepe vriendschap. Vooral tussen de mannen van het eerste uur: Tim Ebbers, Onno Zijdel, William Jansen, Ernesto Oosthuizen en Dirk Grooten. Vrienden met een passie voor muziek, de één nog meer dan de ander. Ooit streefden ze dezelfde doelen na, ze wilden doorbreken bij het grote publiek en het leven van een muzikant leiden. Het kwam er niet van. Sommige van hen zijn nu vader, werken en spelen covers in kroegen, anderen zoeken nog steeds een serieuze weg in de muziek. Ze hebben een intense band die altijd blijft en wordt gesterkt door vele mooie herinneringen. En ze laten een lading nummers na die nog steeds in de hoofden van de oude fans worden gedraaid. Op bijzondere avonden, bij de kerstboom of tijdens een jaarwisseling, draaien de muzikanten de cd van hun gezamenlijke geschiedenis nog wel eens. Een paar biertjes erbij, dan komen de mooie verhalen vanzelf.

Wat brengt zoveel mensen bij elkaar in een band? Het plezier om samen muziek te maken en één avond in de week je hoofd weer helemaal leeg te maken van alle dagelijkse beslommeringen. Bij de oprichting heeft de een jaren ervaring in verschillende bandjes en de ander heeft nog nooit een instrument aangeraakt. Er wordt een oefenruimte gebouwd en als die klaar is wordt er iedere donderdag gerepeteerd.